Diablo IV: Vessel of Hatred review – uitgebreidere en betere gameplay maar narratieve tussenstap

Vessel of Hatred is de eerste volledige uitbreiding voor Diablo IV. In de zomer van 2023 vonden wij deze isometrische ARPG best fijn, hoewel er hier en daar wat foutjes waren. Een aantal patches en seizoenen later probeert Blizzard ons nu warm te maken voor een volledige nieuwe ervaring. Is het de moeite waard om weer naar Sanctuary te trekken, hoe speelt de nieuwe class, is die ene bepaalde omgeving leuk(er) geworden sinds Diablo II en is de algemene ervaring voor wie het spel enkel gespeeld heeft bij release verbeterd? Geekster communiceerde met de geesten van de jungle en testte het voor jullie uit.

Vessel of Hatred is een tussenstap

Na het einde van Diablo IV is Neyrelle er ietwat onstuimig op haar eentje op uitgetrokken met de Soulstone van Mephisto op zoek naar een methode om de Prime Evil voorgoed te verslaan. Mephisto maakt het haar echter niet gemakkelijk en Neyrelle kampt zowel lichamelijk als geestelijk met de verdervende invloed van de steen. Daarnaast komt er ook een extra bedreiging van de kerk, waar een nieuwe sekte de plak begint te zwaaien. Jij bent nog steeds de Wanderer (zelfs al begin je een nieuw personage en sla je de originele campagne over) en trekt Neyrelle achterna naar de jungles van Kurast in de hoop haar te helpen. Zal het plan van een sterveling om met een Soulstone rond te lopen voor één keer wel eens goed aflopen?

Het verhaal van Vessel of Hatred is op zich relatief kort en ook niet helemaal bevredigend. Positief is dat er een paar leuke momenten zijn en dat de worsteling van Neyrelle tegen de corruptie van Mephisto goed gebracht is. Het is ook leuk om terug naar oude locaties terug te keren en zelfs een versie van een bepaald personage en voorwerp uit Diablo II terug te zien. Daarnaast heb je ook weer een aantal side quests, waarvan sommige heel eenvoudig (maar nog steeds leuk) zijn, maar andere een klein verhaal hebben dat verdeeld is over meerdere side quests. Jammer genoeg doen de makers aan de andere kant niet zo veel met de nieuwe antagonist, die volgens ons meer potentieel had. Soms voelt het verhaal verder aan alsof het je gewoon van de ene plek naar de andere meeneemt om andere personages met wezens uit het geestenrijk te laten praten. Het lijkt dan ook na de cliffhanger op het einde alsof Vessel of Hatred eerder een opstapje naar een volgende uitbreiding is.

Nieuwigheden

Waar het verhaal misschien niet zo bevredigend is als we zouden willen, is de gameplay in Vessel of Hatred dat wel. De grote blikvanger van dienst is uiteraard de nieuwe class, de Spiritborn. Deze mix tussen de close combat van de Monk en de afstandsaanvallen en en het vergif van de Witch Doctor is best cool en (voorlopig?) ook heel krachtig. Je skills zijn verdeeld in vier dierengeesten om uit te kiezen naargelang je snelheid, damage, verdediging of vergif wil. Je kan dus al snel wat combo’s maken, zoals een poison skill van de centipede om vijanden langzaam te laten sterven, het slaan van de gorilla om jezelf te verdedigen, het springen van de jaguar om bij verafgelegen vijanden te komen of de projectielen van de adelaar om die vijanden vanuit de verte aan te vallen. Na een tijdje krijg je bovendien ook de mogelijkheid om een van de vier geesten permanent te activeren en als bonus elke actieve skill ook als een van die geest te laten gelden, wat dankzij de passieve skills bij elke geest héél handig kan zjin. Zo kan je de geest van de gorilla gebruiken om alle skills thorns en barrier te laten genereren, of ze nu eigenlijk van de gorilla zijn of niet. Er is dus heel veel variatie beschikbaar.

Daarnaast zijn er twee nieuwe endgame activities (die je enkel in een lange postgame quest die je alle endgame activities nog eens laat meemaken kan vrijspelen) en keren de runen en de mercenaries terug. Aan de ene kant kan het wat zuur smaken dat je een uitbreiding moet kopen voor die laatste toevoegingen, aan de andere kant kan je in het basisspel nog steeds veel doen. De runen zijn wat eenvoudiger sinds Diablo II en geven je geen stat upgrades meer maar wel effecten. Je moet ze per twee in een stuk uitrusting steken, waarbij een ervan je de combinatie laat klaarmaken door bepaalde acties te doen (zoals ontwijken of je ultimate gebruiken). De andere geeft dan het effect, zoals bepaalde skills van andere personages gebruiken. Zo konden wij een stukje van het strijdperk bevriezen door een paar keer te ontwijken. De mercenaries zijn relatief eenvoudig. Zo kan je hen géén equipment geven, maar worden ze wel sterker, geven ze je dan beloningen en kan je in een kleine skill tree met hun vaardigheden een zestiental combinaties maken. Ook kan je een andere mercenary als een backup zetten, zodat die in het geval van nood (of gewoon om de zoveel tijd) héél eventjes je komt helpen.

De ene nieuwe endgame activity is de Kurast Undercity, een fijne en best snelle uitdaging waarbij je drie verdiepingen van de oude stad moet doorzoeken voor je tijd op is en daarna (zonder tijdsdruk) een leuke baas dient te trotseren. Je moet echter ook zo efficiënt mogelijk vijanden doden en grote toortsen activeren om zowel meer tijd te krijgen als om je beloning op het einde zo groot mogelijk te maken. Daarnaast heb je ook nog de Dark Citadel, een uitdaging met MMORPG-gameplayelementen zoals enrages of debuffs die je moet genezen, waarbij je met minstens twee spelers (en best vier) moet zijn. Om dat laatste – en heel de multiplayer-ervaring – wat vlotter te maken, kan je ook (eindelijk!) gebruik maken van de nieuwe party finder. Daarin kan je zelf een groep zoeken of er eentje organiseren. Je kan niet enkel een keuze maken uit welke content je wil doen en welk level iedereen minstens dient te zijn, maar ook kan je meerdere sociale aspecten aanduiden, zoals of je open staat voor nieuwe spelers in je groep of in hoe spraakzaam je wil zijn. Je hebt zelfs Vessel of Hatred niet nodig om van onder meer deze verbetering te genieten.

Voor iedereen

Of je nu deze uitbreiding koopt of niet, dankzij de huidige patch (en ook de vorige patches het voorbije jaar) krijg je sowieso een hele reeks verbeteringen. In Diablo IV kon je je al goed amuseren, maar waren er een paar kleine (of als je in een vlaag van zinsverbijstering bepaalde delen op het internet gelooft héél grote) mankementjes. De balans ontbrak bijvoorbeeld wat, het duurde te lang om je paard terug op te roepen als je afgestapt was, het spel was véél te ingezoomd en sommige aspecten van je uitrusting kon je maar één keer hergebruiken. Het slechte nieuws eerst: de ‘far’-optie voor je zoom is nog steeds belachelijk dichtbij en je paard (of groot uitgevallen kat!) kan nog steeds aan voorwerpen in de omgeving blijven hangen, hoewel het minder lijkt te gebeuren. Je moet nog steeds wat wachten om het terug op te roepen als de vijanden je eraf geslagen hebben, maar het valt nu beter mee.

Dan het positieve nieuws: je kan elk aspect blijven hergebruiken (zolang je er het goud en de grondstoffen voor hebt). Hoe meer je een stuk uitrusting met een bepaald aspect vernielt bij de smid, hoe krachtiger dat aspect wordt als je het op iets anders wil zetten. Dit zorgt ervoor dat je niet veel te lang met hetzelfde wapen blijft zitten omdat je bang bent om het aspect te verliezen. De skills zijn meer gebalanceerd, hoewel er nog steeds, en zeker met de nieuwe Spiritborn, builds zijn die alle uitdaging wegnemen. Minions zijn veel beter (wat onze summoner Necromancer zeker kan appreciëren), er zijn meer endgame activities (zoals het oproepen van speciale bazen of het trotseren van de Pit of de bijzonder fijne en lucratieve Infernal Hordes) en levellen gaat veel sneller. Zo snel zelfs dat je met een nieuw personage, gewoon door de uitbreidingscampagne (of de gewone) te spelen en misschien een paar extra’s te doen, je (afhankelijk van je moeilijkheidsgraad) aan of in de buurt van level 60 komt.

Reset

Dat is immers het nieuwe max-level, ook al had je vroeger een personage dat level 100 was. Oude personages die boven level 50 zaten, worden onverbiddelijk teruggebracht naar level 50. Dat is even slikken, maar betekent dan wel dat je tien extra skill points kan bijverdienen tot aan level 60, wat voor je builds weer heel interessant is. Aan de andere kant verliezen al je zuurverdiende wapens en andere stukken uitrusting ook aan kracht en zijn je stats zwaar de dieperik ingeboord, waardoor je weer meer moet opletten bij loot piñatas, je stats weer veel relevanter zijn en je terug aspecten moet verzamelen en sterker maken voor je de nieuwe versie van de moeilijkheidsgraden (vier gewone en vier Torments) aankan.

Bij het paragonsysteem is er ook wat veranderd, maar allemaal in positieve zin. Niet enkel zien de paragon boards er wat anders uit, je moet met een oud personage al je eerder verdiende paragon points, die je gelukkig niet kwijt bent, herinvesteren. Je kan per personage trouwens nog maar vijf borden gebruiken, waardoor je meer over je investeringen en glyphs moet nadenken. Paragon points zijn vanaf nu ook gedeeld tussen je personages (in hetzelfde realm, dus niet bij seasonal én eternal of normal én hardcore), met een maximum van 300. Als je met je Barbarian wat punten verdient, kan je die dus daarna ook met je Druid gebruiken! Hierdoor kunnen je verschillende personages in hetzelfde realm sneller krachtiger worden. Alle paragon points zijn pas vanaf level 60 beschikbaar, wat je dan meteen wel een enorme power boost geeft om de hogere moeilijkheidsgraden aan te kunnen als je opeens een honderdtal punten krijgt. Hoewel het levellen zoals gezegd sneller gaat, zal het natuurlijk wél vele tientallen uren kosten om met één personage aan paragon level 300 te komen.

Interessantere jungle

Vessel of Hatred neemt je mee naar Nahantu, een oude omgeving die we lang geleden al eens bezocht hebben, vol bomen en oude tempels. Travincal en Kurast zijn uiteraard wel deels veranderd sinds de dagen van Diablo II, maar het is in ieder geval enkel en alleen al door je mount veel leuker om er hier in rond te lopen dan in dat spel. Alles speelt nog steeds vlot en de nieuwe animaties van de skills van de Spiritborn zien er indrukwekkend uit. Als je veel minions hebt of wanneer je bepaalde ultimate skills gebruikt, is het nog steeds uitdagend om te zien wat er elke seconde op je scherm gebeurt. Ook hebben we jammer genoeg een paar zware crashes of lange vertragingen moeten meemaken bij het openen van onze inventory (en niet als er een massief aantal particle effects op het scherm tijdens een gevecht verschijnen!) en zijn er ook een paar bugs bij de standbeelden die je in de nieuwe zones kan vinden. De voice acting is ook weer goed, en vooral Judy Alice Lee levert een mooie prestatie als de kwetsbare Neyrelle. Er is wel een crimineel laag Ralph Ineson-gehalte, iets wat we hopelijk bij een volgende uitbreiding rechtgezet zullen zien.

Vessel of Hatred is een goede uitbreiding, maar stilt narratief je honger niet

De nieuwe class en de vele verbeteringen en toevoegingen aan de gameplay zijn allemaal bijzonder fijne elementen aan deze uitbreiding. De Spiritborn geeft je veel keuze bij je build en de algemene ervaring is vlotter dan vroeger. Op gameplay-vlak is Diablo IV: Vessel of Hatred dan ook zeker een aanrader voor wie houdt van de reeks. Het verhaal is op zich niet slecht, maar kan toch onze honger niet stillen en lijkt eerder een opstapje te zijn naar een volgend deel. Als je echter weer veel wil klikken en vijanden met je builds wil overtroeven in een nieuwe (maar bekende) omgeving, kunnen wij Vessel of Hatred enkel maar aanraden.

.

Geïntereseerd in Diablo IV of andere isometrische games?

• Wij vonden het aanbod aan content in Diablo IV overweldigend.
• No Rest For the Wicked is uit in EA en probeert een nieuwe wind in het ARPG-genre te blazen.
• Ook Hades II is uit in EA en biedt je snelle actie met de zus van Zagreus, Melinoë (die net zoals Neyrelle in Diablo IV door Judy Alice Lee wordt vertolkt!).