Januari is meestal niet de maand met de beste filmreleases. Maar dan zien we opeens We Live in Time op de kalender staan. Met daarbij de hoofden van Andrew Garfield en Florence Pugh. Ja, dan besluit je dit toch een kans te geven.
Het verhaal van We Live in Time is vrij simpel en wordt interessant gehouden door zijn non-lineaire vertelstijl. We volgen onze hoofdrolspelers in 3 verschillende tijdlijnen. Voornamelijk via het kapsel en buikomvang van Florence Pugh weten we waar we ons bevinden in elke scène.
Starten doet We Live in Time met de meest recente tijdlijn waarin Tobias (Andrew Garfield, tick, tick…BOOM!) en Almut (Florence Pugh, A Good Person) leven. Samen wonen ze in een klein huisje op het platteland met hun dochtertje. Wanneer Almut opeens last heeft van pijn, blijkt na een doktersbezoek dat ze opnieuw kanker heeft. Het blijkt dat ze eerst zware chemo nodig heeft vooraleer de tumor operatief verwijderd kan worden. Hierna stelt ze de moeilijke vraag aan Tobias: heb je liever een 6 à 8 geweldige maanden met mij of potentieel een paar maanden langer vol ziekte en pijn?
Vanaf dit moment voel je al wat voor film We Live in Time zal worden. De tijdlijn waarmee we starten, is dus de meest recente tijdlijn waarin we volgen of Almut de chemo zal volgen of niet en hoe dit verder gaat samen met de andere kant van haar leven als chef-kok in een fancy restaurant.
Om het koppel te leren, kennen volgen we ook een tijdlijn 3 jaar voor de ‘huidige’ tijdlijn waarin Almut hoogzwanger is van hun dochter. Als laatste is er nog een derde tijdlijn die zich afspeelt op het moment wanneer Almut en Tobias elkaar leren kennen.
Geniet van het simpele
Uiteindelijk doet We Live in Time niets nieuws. De relatie van Tobias en Almut is niet uitzonderlijk. Ze zien elkaar doodgraag en hebben ook af en toe hun strubbelingen. Het sterke zit net in het feit dat het zo realistisch voorgesteld wordt. Hierdoor komt alles beangstigend dichtbij.
Het is hun chemie die boven het verhaal uitsteekt en ons doet nadenken om te genieten van alle kleine dingen. En vooral van de tijd die we hebben. Want ooit geraakt die op.
Het verhaal is heel simpel en eigenlijk gebeurt er heel de film lang niets speciaals. Uiteraard draait alles meer om Almut dan om Tobias en worden sommige keuzes inzake gezin of carrière soms iets te geforceerd gebracht om te voldoen aan de progressievere standaarden.
De kracht van We Live in Time zit hem voornamelijk in Pugh en Garfield. Vooral non-verbaal zijn beide sterk in het uitdrukken van de liefde die ze voelen. Het is hun chemie die boven het verhaal uitsteekt en ons doet nadenken om te genieten van alle kleine dingen. En vooral van de tijd die we hebben. Want ooit geraakt die op.
Veel valt er niet meer over te vertellen, al is dit mogelijks de eerste film die je ogen nat doet worden bij het breken van eierschalen. Ontroeren doet We Live in Time op vele kleine manieren en zal daarom velen kunnen bekoren.
We Live in Time speelt vanaf 1 januari in de bioscoop en ook al enkele dagen vroeger in avant-première in sommige zalen.
Simpel maar ontroerend
We Live in TimeRaak
- Andrew Garfield en Florence Pugh
- De 3 tijdlijnen zorgen voor een beetje variatie in het verhaal
Braak
- Als je niet van een beetje zeemzoetigheid houdt, is dit niets voor jou
