Ik lees enorm veel boeken – dit jaar heb ik bijna de kaap van 90 gehaald – en deze situeren zich vooral in een bepaald genre: new adult. Maar wat is new adult juist, en hoe verschilt dit van young adult? En wat is de problematiek rond deze term? Geekster legt het uit!
YA vs NA
Young adult wordt algemeen gezien als de leeftijd 12 tot 17. In dit soort boeken komen ‘volwassen’ thema’s zoals politiek, wereldproblematiek, relaties… al meer aan bod, op een vaak iets luchtigere of behapbaardere manier. De verhalen spelen zich of af in de leefwereld van jongeren, of met personages van diezelfde leeftijd, zodat het allemaal trouw kan aanvoelen. Bekende boeken in dit genre zijn The Hunger Games-trilogie van Suzanne Collins, The Mortal Instruments van Cassandra Clare en Six of Crows van Leigh Bardugo. Het young adult-genre kan enorm veel subgenres hebben, zowel romantische en contemporaire verhalen als dystopische of fantasy-avonturen kunnen hier in gepubliceerd worden.
New adult wordt dan weer afgebakend tussen de leeftijd van 18 en 29. Hier gaat het echt wel al over de volwassen wereld en kunnen zeer serieuze thema’s aangekondigd worden, maar gaan de boeken vaak ook dikker zijn dan de YA-variant. De verhalen kunnen zich in vele leefwerelden afspelen, maar vaak zijn de hoofdpersonages wel nog tussen de afgebakende leeftijd. Bekende boeken in dit genre zijn A Court of Thorns and Roses van Sarah J. Maas en From Blood and Ash van Jeniffer L. Armentrout. Het NA-genre is een zeer jong genre, en veel van de reeksen in dit genre zijn eigenlijk gestart als YA-boeken, omdat de term “new adult” nog niet bestond. A Court of Thorns and Roses is bijvoorbeeld gegroeid naar een new adult-reeks.
NA als problematische term
New adult als term heeft echter wel wat controverse rond zich. In se kan je van vele boeken in dit genre, waaronder Leigh Bardugo haar Ninth House en R.F. Kuangs The Poppy War, stellen dat het ‘gewoon’ volwassenen fantasy is. De thema’s die aan bod komen, zijn vergelijkbaar met de gangbare fantasy-novels voor volwassenen, en ook de taal en lengte van het verhaal komen overeen. Waarom worden deze boeken dan toch verkocht onder het new adult-label? Lezers van deze boeken vermoeden dat één van de redenen kan zijn dat het hier om vrouwelijke schrijvers gaat, die nog steeds niet helemaal serieus genomen worden, en al zeker niet in het fantasygenre. Er wordt van uitgegaan dat vrouwen geen zware thema’s verwerken in hun verhalen, en omdat het hoofdpersonage een vrouw van 25 is, kan zij ook niet fungeren in een typisch fantasyverhaal.
New adult als label wordt nog altijd gezien als een soort pulp, lichte en gemakkelijke boeken die snel weglezen. Zeker de romantischere verhalen worden al snel weggeschreven als “weer een verhaal waarin het rond de seks draait”. Dat veel van deze boeken net rond thema’s als onderdrukking en machtsmisbruik gaan (om maar een greep te nemen uit de thema’s in Ali Hazelwood haar boeken), wordt dan weer genegeerd. Hazelwood haar boeken gaan over de academische wetenschapswereld, haar hoofdpersonages zijn doctoraatstudenten of al gevestigde wetenschappers die in een plot verwikkeld zijn rond onder andere het niet krijgen van erkenning voor hun werk, of waar hun werk gestolen wordt door mensen van hogerop. Het zijn actuele problemen waar veel mensen mee zitten in die wereld, maar toch zijn de boeken voornamelijk gekend omdat er seksscènes in zitten – en laat ons eerlijk zijn, echt nog zeer brave seksscènes.
#Booktok en de smut-craze
Er is wel een groter probleem: steeds jongere lezers komen in aanraking met smut. Dat zijn romantische of fantasyboeken waarin een groot deel van de scènes zeer expliciet zijn. Niet om preuts te zijn of puriteins te worden, maar moeten we ons daar niet even zorgen over maken? Colleen Hoover is heel populair onder jonge lezers, maar haar boeken gaan over zware thema’s zoals huiselijk geweld, It Ends With Us romantiseert dit soort relaties zelfs. Veel van de hoofdpersonages in boeken met smut zijn ook ouder dan twintig, wat hen helemaal weghaalt uit de leefwereld van jongeren.
Het is echter geen probleem dat vanuit de lezers komt. De #BookTok-tag op TikTok zit vol met influencers die deze boeken aanraden zonder even een disclaimer te geven over de expliciete inhoud, waardoor ouders deze boeken kopen zonder te weten wat ze juist in handen hebben. Ook publishers en winkels zetten veel expliciete boeken tussen de young adult-categorie.
Soms weten publishers of winkels ook niet wat ze juist aan het verkopen zijn. De nieuwe romancetrend is er een met cute uitziende cartooncovers, die soms wat kinderlijk kunnen lijken. Hierdoor kan er natuurlijk wel verwarring ontstaan – maar het lezen van de achterflap haalt meestal die verwarring wel weg.
Ik wil nogmaals benadrukken dat ik absoluut niet preuts wil overkomen. Zelf las ik al vrij vroeg explicieter materiaal en ik was ook zeer aanwezig op Wattpad en Archive of Our Own. Het gaat mij vooral over het feit dat boeken waarin bepaalde thema’s geromantiseerd worden – denk maar aan het dark romance-genre (een persoonlijke favoriet, trouwens) die onder andere stalker romance promoten – die écht niet geromantiseerd mogen worden bij de jeugd. Door dit te promoten als de standaard in romance en als een ideale relatie, creëer je zeer ongezonde verwachtingen en mogelijk zeer gevaarlijke situaties.
Niet verbergen
Natuurlijk mogen we het new adult-genre en onder andere het dark romance-subgenre niet beginnen verbergen in winkels. Deze genres mogen zeker bestaan – het is ook mijn meest gelezen categorie én ik verslind het a volonté. Maar ik roep wel op om de betrokken boeken bij de volwassenen te zetten, en niet bij de jongeren. Jongeren van dertien hebben echt geen nood aan Colleen Hoover en H.D. Carlton. En als ze het willen lezen, vinden ze het sowieso toch in de volwassenensectie! Maar je vermijdt hiermee dat onwetende ouders dergelijke boeken kopen voor hun jonge kinderen en zo vermijden we toekomstige gevaarlijke situaties.
