Young Hearts review: doet alle harten sneller kloppen

Als je naar de box office-cijfers van dit jaar kijkt, valt op dat niet de blockbusters het grote geld binnenhalen maar wel kinderfilms. Jeugdfilms lijken zeldzamer in de bioscoop en vinden niet altijd een publiek, ook al kunnen zo’n films toch veel betekenen op die leeftijd, zeker in de eigen taal. Dat dacht ook Anthony Schatteman, die met Young Hearts z’n hartverwarmende langspeeldebuut maakt over enkele belangrijke thema’s, en daarbij voor alle leeftijden iets te bieden heeft.

Oh, to be young

Een van die thema’s is de eerste verliefdheid en alle leuke maar ook verwarrende gevoelens die daarbij komen kijken. Daarnaast maakte Schatteman tot nu toe voornamelijk kortfilms met z’n eigen lgbtqia+-gemeenschap in de hoofdrol (maar ook de reeks LEEF, waar ik zo fan van was). Die twee thema’s brengt hij nu samen. Elias (Lou Goossens, Moresnet) woont samen met z’n ouders Luk (Geert Van Rampelberg) en Nathalie (Emilie De Roo, Nonkels, De Twaalf) en z’n broer (Jul Goossens, De Twaalf) in een doorsnee Vlaams dorp. Hij gaat naar school met z’n vrienden, gaat mee naar de optredens van z’n vader, die als charmezanger Luk Montero een hit wil scoren en brengt ook tijd door op de boerderij van z’n opa Fred (Dirk Van Dijck).

Wanneer er nieuwe overburen komen, komt de zoon, Alexander (Marius De Saeger) in de klas van Elias terecht. Z’n vrienden nemen hem op in de groep en hij en Elias fietsen ook samen naar school. Zo leren ze elkaar steeds beter kennen. Elias kwam altijd goed overeen met vriendin Valerie (Saar Rogiers), maar wanneer Alexander vertelt dat hij vorig jaar verliefd was op een jongen, en Elias hem steeds leuker gaat vinden, weet Elias niet wat hij met z’n gevoelens aan moet.

De optimistische kant

2 jaar geleden stormde Lukas Dhondt de internationale awardsscircuits op met Close, ook een verhaal over twee vrienden die misschien iets meer kunnen zijn. Het is dus bijna een reflex om de twee te vergelijken maar daar stopt de vergelijking ook wel. Qua toon is Young Hearts bijna het tegenovergestelde van Close. De film speelt zich af in de lente, naar de zomer toe en al van bij het begin hangt er een soort lichte, ongedwongen sfeer over de film. Die wordt ook weerspiegeld door de lichtvoetige pianomuziek van Ruben de Gheselle (Clara Sola) en ook de warme cinematografie van Pieter Van Campe (LEEF, 2DEZIT). De zomerse uitstapjes in de natuur worden erg mooi in beeld gebracht. En laat de film nu net opgenomen zijn in Wetteren, de thuisstad van Schatteman en niet ver van waar ik zelf woon.

De sfeer wordt ook geholpen door de openingsscène, die ons introduceert in de wereld van Luk Montero. Veel Vlamingen kennen wel een lokale charmezanger, of een nationale, en hoe die liedjes klinken en concerten doorgaans zijn. Het verschil is dat die normaal gesproken in films nogal patroniserend voorgesteld worden, terwijl dat hier niet het geval is. Waarschijnlijk mede door het feit dat Schatteman ook dit uit z’n eigen leven haalde.

Door de andere kinderen wordt het ook wel gebruikt als iets om Elias mee te pesten, maar het verschil is dat Elias zich er zelf aanvankelijk niet over schaamt. Dat Geert Van Rampelberg alle rollen aan kan, is nog maar eens bewezen, want ook dit zet hij overtuigend en sympathiek neer. En na The Broken Circle Breakdown worden we er nog eens aan herinnerd dat de man kan zingen ook. (Zijn liedje, mee geschreven door Roel De Bruyne, kan je trouwens al beluisteren op Spotify, glorieus.)

In de leefwereld

Dat is op zich maar een bijzaak en een deel van het nevenverhaal, maar is al een goeie indicatie van hoe de andere verhaallijnen op een mooie manier behandeld worden. Want centraal staan natuurlijk Elias en Alexander en hoe zij langzaamaan ontdekken wat ze voor elkaar voelen. Daar horen alle ups en downs bij die de meeste mensen zich al kunnen voorstellen, met nog eens het feit dat Elias z’n geaardheid onder ogen moet komen. Daarbij maakt hij letterlijk alle emoties mee, die je je als anders geaarde kijker misschien wel kan voorstellen, maar nooit helemaal kan begrijpen. Toch zijn Schatteman en de jonge acteurs erin geslaagd om dat zo goed mogelijk over te brengen. De aantrekking en afstoting die Elias voelt, zijn nooit overdreven, maar passen perfect bij de situatie.

Wat ik altijd belangrijk vind bij films met jongeren in de hoofdrol is hoe de dialogen klinken. Als ze ineens gaan klinken als volwassen filosofen haak ik al snel af. Dat is in Young Hearts gelukkig niet het geval. Wanneer Elias en Alexander elkaar leren kennen, zijn hun dialogen soms een beetje awkward maar ook heel schattig. Ook wanneer Elias twijfels en angst begint te krijgen voor z’n gevoelens blijven z’n acties geloofwaardig en snap je waarom hij iets doet. Schatteman weet ook heel goed de mood swings van tieners te vatten, waardoor je als oudere kijker een paar keer kan grijnzen.

Daarnaast is verliefdheid niet altijd zo zorgeloos. Al die moeilijke facetten en verschillende stappen van aanvaarding krijg je hier te zien. Het enige nadeel dat ik aan het scenario kon vinden, was dat het einde misschien wat te snel rooskleurig of “Amerikaans” voelt in vergelijking met de rest. Maar misschien ben ik gewoon een cynische volwassene. En door de sympathie die de rest van de film is opgebouwd, was ik wel nog steeds aangedaan.

Glansrollen

Dat is ook te danken aan de acteurs, want Young Hearts is uitstekend gecast. Ik had het al over Geert Van Rampelberg, maar de jonge acteurs zijn ook wel straf. Zulke rollen zijn op zo’n leeftijd waarschijnlijk niet altijd makkelijk om te spelen, maar ze doen het met glans en ook veel naturel. Een scène met een bewonderde blik of een moeilijk moment hadden me altijd volledig mee. Ook Emilie De Roo blijft bij als de oplettende moeder van Elias.

Maar een speciale vermelding wil ik zeker geven voor de rol van Dirk Van Dijck. Sowieso is die door Schatteman mooi geschreven, en zal die zeker voor de oudere kijkers misschien iets meer betekenen dan voor jongeren, maar Van Dijck brengt die vooral heel mooi en subtiel. Als grootvader wil hij het beste voor Elias, maar ook de stem van de rede zijn. Nadat hij zelf z’n echtgenote verloor, heeft hij ook een wijsheid over liefde om aan Elias mee te geven, die heel vaak binnenkomt.

De film won trouwens al prijzen over de hele wereld, waaronder op de Berlinale en Cannes. Je hoort ook al dat ik meer dan fan was, een optimistische en oprechte film die eigenlijk het perfecte warme gevoel geeft dat je tijdens de feestdagen wil hebben.

Young Hearts is vanaf 18 december te zien in de bioscoop.