Suske en Wiske – Onrust in Montmartre review

We hebben hier bij Geekster een zwak voor het werk van Willy Vandersteen en dan Suske en Wiske in het bijzonder. Al sinds 2020 verschijnen er nieuwe blauwe albums in de zogenoemde hommagereeks. In deze serie wordt er eer bewezen aan de klassieke titels die ooit werden voorgepubliceerd in het Kuifje Weekblad en later gebundeld werden in De blauwe reeks.

In het eerste album getiteld De Sonometer werd een oud verhaal waar Willy Vandersteen ooit aan was begonnen afgerond. Dat was niet echt een groot succes. Het daaropvolgende album De Verdwenen Joker was een stuk beter. Zou dit nieuwe album dat de titel Onrust in Montmartre draagt deze lijn voort kunnen zetten?

Suske en Wiske in Parijs

Waar dit album over gaat ?

“Parijs, zomer 1958. Montmartre! Met zijn majestueuze Sacré-Cœur, zijn kunstenaarspleintje Place du Tertre en zijn gezellige terrasjes! Maar Montmartre heeft ook een duistere zijde… Wanneer Vera Markovitch, een rijzende ster in de kunstwereld, niet komt opdagen voor haar interview met Lambik, gaat hij samen met Suske en Wiske naar haar atelier. Vera is niet thuis en het lijkt alsof ze halsoverkop vertrokken is. Of werd ze gekidnapt? Suske, Wiske en Lambik starten zelf een onderzoek, want veel hulp van de politie krijgen ze niet. Die heeft namelijk andere kopzorgen: de Tour de France komt naar Parijs! Niet iedereen is trouwens zo opgetogen over de zoektocht van onze vrienden. Integendeel! Stiletto’s worden opengeklapt, Colts .45 worden geladen…” Onze vrienden staan weer voor een hele opgave.

Kritische noten

Dit album opent met een swingende scene. Dirk Stallaert tekent een danspartij in een café waar de energie vanaf spat. Als je kijkt naar de dansende man met de bril en de mensen aan de tafeltjes, dan zie je Stallaerts eigen stijl doorschemeren.

Je ziet op meer platen dat zijn eigen stijl doorsijpelt en je vraag jezelf af of dit werk hem niet teveel beknelt? Natuurlijk hangt er om het werk van Stallaert niet dezelfde zweem van sentiment zoals bij dat van de meester maar eigenlijk tekent hij te goed. Dirk bewijst niet alleen eer aan de blauwe reeks maar hij overtreft het ook.


Ronald Grossey schrijft een degelijk scenario dat goed in elkaar zit maar steeds minder aanvoelt als iets wat in de blauwe reeks verschenen had kunnen zijn. Er zitten tal van feiten in zijn boek die plezant zijn voor de oudere lezers. Tevens wordt ook druk geput uit de continuïteit en hij verschaft zich een opvallende vrijheid.

Er is een verwijzing naar een personage uit Het Spaanse Spook die nogal ongebruikelijk wordt aangepakt. Het is iets wat je in andere Vandersteen-reeksen zou kunnen tegenkomen maar niet in Suske en Wiske.

Het is absoluut een goed album. Toch zouden ze bij Standaard Uitgeverij eens na moeten denken over een nieuwe reeks voor Dirk Stallaert en Ronald Grossey. Er zit meer in hen dan alleen een dansje doen met het mombakkes van Willy Vandersteen op hun neusje.

Dossier

Als je dit album koopt, dan loont het de moeite om het diepgravende artikel te lezen dat onze teerbeminde collega’s van de stripspeciaalzaak samenstelden. Pas op, er staan spoilers in.

Lees het artikel

Suske en Wiske: Onrust in Montmartre verscheen op 12 november bij Standaard Uitgeverij

Koop Suske en Wiske: Onrust in Montmartre bij bol.com

Deze site ontvangt een kleine commissie als je iets koopt via deze link.