Until Dawn Remake review: één voet voor de andere

De Until Dawn Remake voor PS5 en pc brengt het verhaal uit 2015 naar moderne hardware met visuele en technische verbeteringen. De drukke tieners in een villa bovenop een berg mogen nog eens alles op het spel zetten. Het verhaal is ongewijzigd, maar de atmosfeer is er des te meer. Maar is dat voldoende voor het prijskaartje dat eraan vasthangt?

Het verhaal

Voor wie het spel in 2015 niet gespeeld heeft, is hier een kort overzicht. In de proloog van Until Dawn Remake volg je een groep van 10 tieners die in de houten villa van drie van hen (Hannah, Beth en Josh) het heet willen maken. De villa staat verlaten en alleen op Blackwood Mountain, in een gebied met een culturele historische achtergrond. De tieners maken het echter iets te bont en Hannah vlucht midden in de nacht naar buiten. Beth volgt haar zus maar ze raken beide uiteindelijk vermist. En dan start het echte verhaal.

De 8 anderen keren namelijk een jaar later terug, volgens Josh om de herinnering aan zijn zussen te eren en ook ‘to party like pornstars’. Al snel wordt duidelijk dat er van feesten niet veel in huis zal komen, en in plaats daarvan komen ze samen en/of afzonderlijk in steeds ergere problemen. Niemand is veilig, en dat vanuit verschillende hoeken want er speelt wel degelijk meer. En niet alles is wat het lijkt. Het is dan ook mogelijk dat personages permanente schade oplopen of sterven. De horror schuwt het bloedige daarbij niet in Until Dawn.

Atmosfeer en gevoel

De ‘Film Grain’ staat als filter meteen aan, wat het spel een cinematische maar ook onscherpe look geeft. Omdat niet duidelijk werd gemaakt dat dit een filter was, leek het er eerst op alsof het hele spel erg onscherp was. Voor spelers van de originele versie van Until Dawn zal het meteen opvallen dat het spel minder blauwfilter heeft. In de plaats is er een eerder gele kleurtoon aanwezig. Dit is echter vooral het geval in de eerste uren van het spel na de proloog, wanneer de zon aan het ondergaan is. De Until Dawn Remake zorgt voor een groter verschil tussen dag en nacht en maakt daarmee die overgang beter zichtbaar. Zo sterk blauw zoals het origineel wordt het echter nooit.

De sfeer en het beklemmende gevoel zijn er echter nog steeds. Het spel doet uitstekend werk op dat vlak, en het verandert daardoor al snel van een luchtig teendrama in een horrorfilm. Als speler merk je de overgang in de muziek, de kleuren en een steeds beperkter wordend aantal exploratie-opties. Nieuwkomers zullen hiervan kunnen smullen, oude bekenden kunnen eventueel de vroegere stijl missen. Het blijft echter een extreem donker spel. De helderheid moest bijvoorbeeld omhoog om te kunnen manoeuvreren in de villa. Bijgevolg zijn ook de screenshots erg donker uitgevallen. Zie het als een hint voor de sfeer van het spel.

Visuele en technische aanpassingen

De personages zien er goed uit, iedereen is gedetailleerd en de close-ups zien er realistisch uit dankzij Unreal Engine 5 waarvan gebruik gemaakt werd voor de Until Dawn Remake. Er zijn veel vergelijkingsfoto’s van oud en nieuw van de verschillende personages te vinden. Daarin wordt duidelijk zichtbaar dat ze een nieuw laagje verf hebben gekregen, en het siert. De cast en de omgeving zien er goed en gedetaileerd uit, met genoeg oog voor detail. Er wordt veel minder aan een filter overgelaten en veel meer aan het uiterlijk toegevoegd om iedereen een persoonlijke touch te geven. De motion capture en gezichtsanimaties doen echter niet mee. Soms werkt het absoluut perfect, maar soms is het zo onnatuurlijk en houterig dat de lichaamstaal de eigenlijke horror is. Dit geldt wel niet voor cutscenes, daarin ziet alles er goed en vlot uit.

De camera is deels over the shoulder maar de oude statische camera-invalshoeken die erg doen denken aan andere oude horrorspellen, zijn er nog. En dit zorgt soms voor verwarring, wanneer je plots de controle over een personage krijgt maar dit niet had verwacht door de vreemde invalshoek. Of het is erg dramatisch en geeft je een erg filmisch gevoel, waardoor je blik in een richting wordt begeleid, wat dan wel weer goed werkt. Op PS5 is er ook haptische feedback in de controller, die je nog meer meeneemt in de horror. Deze trillingen hebben soms invloed op de ‘Don’t Move’-QTE waarbij je de controller moet stilhouden. Probeer dat maar eens te doen wanneer je in de zetel ligt te spelen. Gegarandeerd moet je je adem inhouden en voel je daarom het gevaar nog meer!

Er waren net na release enkele technische problemen. Zo waren er bijvoorbeeld regelmatig wat frame drops tijdens het spelen, zelfs wanneer er niet veel gaande was. Sommige cutscenes namen hun tijd bij het laden, maar zagen er daarna wel goed uit. De ready to play-functie op PS5 leek niet zoals het hoort te werken. Het is daarom ook aan te bevelen om het volledige spel te downloaden voor je start met spelen. In totaal waren er vier patches tijdens het schrijven van deze review, dus hopelijk brengt dit snel zoden aan de dijk. Voor pc is het ook aan te raden om na te gaan wat de hardwarevereisten zijn en welke patches al uitgebracht zijn om te voorkomen dat er moeilijkheden opduiken.

Spelervaring

De Until Dawn Remake speelt traag en is vaak eerder een walking simulator. Zonder knop om te lopen is het soms te langzaam en verlies je de zin om te gaan ontdekken en zoeken. De traagheid is hier en daar zeker de bedoeling en draagt bij aan de sfeer en het cinematische gevoel. Maar vooral bij het exploreren was het een beperking om op onderzoek uit te gaan. Het vervelendste waren de onzichtbare muren. Rond een aantal meubels, muren en andere kleinigheden is een soort van bubbel waardoor je niet te dicht kan komen. Het probleem hierbij is dat je soms denkt dat je ergens niet naartoe kunt omdat iets je tegenhoudt, maar dit enkel een uit de kluiten gewassen onzichtbare muur rond een meubelstuk was. Op die manier mis je collectibles.

De collectibles zoals foto’s, documenten en totems vormen samen met de verschillende keuzes die je kunt maken de herspeelbaarheid van Until Dawn Remake. Je wil graag fouten die je gemaakt hebt rechtzetten, het nog erger maken of gewoon zien wat het alternatief is. De optie om hoofdstukken te herspelen is er nog steeds. Keuzes maak je aan de hand van telkens twee mogelijke actief. Je moet op L2 of R2 klikken, wat soms veel langer is dan je denkt. Soms lijkt het erop dat het spel je keuze heeft aanvaard om dan toch opnieuw de knop te moeten indrukken. De QTE’s (Quick Time Events) waarbij je snel een van de knoppen moet indrukken, zijn er ook nog steeds en doen meer dan eens het angstzweet uitbreken. Veel meer dan eender welke jump scare zelfs (red de hond!).

Extra’s

In deze Until Dawn Remake zijn twee nieuwe eindes toegevoegd om de herspeelbaarheid te verhogen. Eentje is er een die de fans graag wilden en eentje is misschien wel een hint naar een toekomstige opvolger. De ‘Don’t move’-QTE werkt op pc met een PS5-controller. Zonder is er een alternatief waarbij je een lijn in het midden moet houden met je besturingsmethode naar keuze. De proloog is langer en met meer interactieve objecten. Maar er is ook een volledige nieuwe totem, die van de honger. Het laat je de perspectieven van de verschillende buitenbewoners zien. De inzichten van de totems krijg je door ze onhandig te draaien en te keren tot je het juiste puntje gevonden hebt dat vervolgens oplicht en je een kort beeld van een gebeurtenis geeft. Extra’s die hetzelfde gebleven zijn, zijn de bonusvideo’s van de acteurs en ontwikkelaars van het spel, met achtergrondinformatie.

Het volledige plaatje

Voor nieuwelingen die Until Dawn willen ervaren, is dit de versie om te halen. De nieuwe graphics in Unreal Engine 5 zijn mooi en de atmosfeer, vooral in de sneeuw, is fantastisch. De verschillen in filter zal een nieuwkomer niet opvallen. De soms vreemde gezichtsanimaties en problemen met de framerates dan weer wel. Voor oudgedienden kan het verschil in kleurenpalet, vooral vlak na de proloog, misschien wat hard te verduren zijn. En alhoewel er enkele extra’s zijn, is er niet veel om je te bekoren als je het spel al hebt of kent. Er is ook geen optie om je PS4-versie te upgraden naar een PS5-versie, dus moet je het geheel nieuw kopen.

En daar wringt het schoentje. 70 euro voor een al bestaand spel is niet niets, en hoewel het goed is dat het spel niet in de vergetelheid raakt, is de traagheid en de uiteindelijk weinige extra’s voor spelers van het origineel een grote horde. Daarom kan het niet echt van harte aangeraden worden. Het is een dubbeltje op zijn kant, wat jammer is voor een anders goed spel.

Opzoek naar meer horror? Duik in de donkere wereld van:

• De horror van overleven vind je in Frostpunk 2
• Nobody wants to die is een heerlijke noir en dystopische game
• Ga opzoek naar donkere therapie in Vampire Therapist
• Of ga voor kinderlijk geluk in The Plucky Squire

Until Dawn Remake kopen? Klik hier voor de PS5-versie.

We ontvangen een kleine commissie als je iets koopt via onze partnerlinks.