Oktober staat gekend als het spooky season waarin horror en griezelen centraal staan. Daarom gaan we dit jaar (net zoals vorig jaar en het jaar daarvoor) de uitdaging aan van Spooktober: 31 horror- of griezelfilms in 31 dagen. Omdat dit genre ook vaak hard leunt op verrassingen, is het leuker om dit met ‘first time viewings’ te doen. (Het is heel de maand mogelijk om tips via onze social media door te sturen zodat we deze nog mee kunnen opnemen.) Hieronder vind je het resultaat van een maand vol verschieten, lachen en gruwelen. En wie weet, misschien vind je wel iets leuk om te kijken deze Halloween of weet je wat je net niet moet kijken. We zullen deze pagina tijdens de maand regelmatig updaten.
1. Spawn (1997)
Beginnen doen we dit jaar met een comicverfilming uit de jaren 90. Spawn vertelt het verhaal van de vermoorde soldaat Al Simmons die de kans krijgt om terug te keren naar de wereld van de levenden. Deze wens werd hem echter gegund door de demon Malebolgia, die hem volledig wil corrumperen om hem zo te rekruteren als aanvoerder van het leger van de hel. Spawn is een donkere anti-heldenfilm die op het moment van release heel vernieuwend was. Neem daar dan ook bij dat dit een van de eerste keren was dat een zwarte acteur de hoofdrol in een grote comicverfilming mocht opnemen, en het belang van deze film kan niet ontkend worden.
Al bij al is Spawn een heel vermakelijke film, maar moet je ermee leven dat de CGI duidelijk uit de jaren 90 komt. Toch zijn er enkele zaken die er wel nog altijd goed uitzien. Het pak van Spawn zelf ziet er bijvoorbeeld nog altijd heel goed uit. Ik ben zeker benieuwd naar wanneer ze dit ooit gaan rebooten.
2. A Classic Horror Story (2021)
Een Italiaanse horrorfilm die in eerste instantie, zoals de titel doet vermoeden, een klassieke structuur volgt. Een vrouw van rond de 20 lift met een groep mee door Italië omdat ze op weg is naar een abortuskliniek. Onderweg stranden ze met hun busje in een bos en komen ze een verlaten huis tegen en in het bos staan verlaten altaren met vers gespieste varkenshoofden.
Ook vrij vermakelijk met nog een leuke wending op het einde die net te lang wordt uitgerokken, waardoor het heel einde (zeker de post-credit scene) heel lachwekkend overkomt.
Te zien op Netflix
3. Winnie-the-Pooh: Blood and Honey 2 (2024)
Ja, ik weet het. Waarom heb ik dit opgezet? Deel 1 had ik een halve ster op Letterboxd gegeven. Deze bleek volgens reviews beter te zijn en dat klopt. Alleen is het nog steeds niet echt heel goed. Christopher Robin en de versies van Winnie en Piglet zijn hier hercast en er wordt veel meer verhaal en lore toegevoegd. Uiteindelijk werkt dit toe naar The Twisted Childhood Universe, een soort MCU waar niemand nood aan heeft.
Er zit wel een soort onnozeliteit achter die een beetje kan smaken. Maar ik raad toch aan dit in groep te kijken met een pintje (of meer) erbij.
Te zien op Amazon Prime (net zoals deel 1)
4. Salem’s Lot (2024)
Wat is Spooky season zonder een Stephen King-verfilming? Dit is de 3de keer dat het tweede boek van King verfilmd wordt. In Salem’s Lot reist een schrijver terug naar zijn geboortedorp voor zijn nieuwe boek om te ontdekken dat er een vampier in het dorp woont.
Ik heb vroeger de 2004-minireeks met Rob Lowe gezien en dat deed me meer. Stephen King neemt altijd veel tijd in zijn boeken voor context en voor Salem’s Lot is dit wel een noodzaak. Voor een film moet er te veel informatie te snel passeren, waardoor een minireeks eigenlijk beter past. Al bij al zit de sfeer hier wel goed, maar is er te weinig empathie met de personages door de te korte duur. Misschien had dit toch ook door Mike Flanagan verfilmd moeten worden, want hij is mometeel de enige die King echt goed kan verfilmen.
Te zien op HBO MAX.
5. The Watchers (2024)
Het debuut van Ishana Night Shyamalan, dochter van. We volgen het personage van Dakota Fanning die gevangen komt te zitten in een oud bos in Ierland met drie andere mensen die ze niet kent. Elke nacht worden ze gestalkt door ‘The Watcher’…
Qua sfeer voelt dit in het begin erg aan zoals The Village van haar vader. Ze slaagt erin om, zeker in de bosscenes de sfeer goed te krijgen. Alleen gaat alles net iets te traag waardoor het een beetje begint te vervelen. Op het einde is het jammer dat ze haar vader wil evenaren met een plottwist/onthulling die te geforceerd aanvoelt.
Te bekijken op HBO MAX
