Gelukkig was er die sportzomer nog, want voor de rest was het tijdens de vakantie maar magertjes in het Vlaamse televisieland. In september gaan we zoals altijd van de tv-woestijn naar het land van overvloed, en misschien zelfs overdaad. Is dat echt nodig, op een week tijd zo veel nieuwe programma’s op de kijker afvuren? In dat gedrum gaat er sowieso iets verloren. Maar soit, wij vulden onze digicorder op om jullie een idee te geven over wat je zeker wel of niet een kans moet geven tijdens het nieuwe tv-seizoen.
Kalm Waes
In het Verhaal van Vlaanderen was hij misschien de vertellende rust zelve, maar Tom Waes is een zenuwachtige mens. Altijd bezig, vaak in de ban van het avontuur, maar daardoor ook moeilijk tot rust te brengen. In dit nieuwe programma gaat hij onder expertenbegeleiding op zoek naar een manier om die kalmte toch te bereiken. In de eerste twee afleveringen laat hij een stressprofiel en MRI maken om de oorzaken van zijn stress te zoeken en hoe zijn brein daarbij betrokken is. Tegelijk zien we welke methodes Waes probeert om die stress te doen zakken. Zijn crew laat hem achter in een prikkelarme chalet in het bos en stuurt hem daarna op stilteretraite. Hij gaat ook freediven, neemt ijsbaden en wandelt veel. Het heeft allemaal een effect, maar hoe pas je al die trucjes in het dagelijkse leven? Kan je overal ademhalingsoefeningen doen en er iets uithalen? De wetenschap en filosofie achter stress (vermijden) komen genoeg aan bod, maar echt concreet is het niet. Daar hebben Waes en co gelukkig wel nog eventjes voor.
Blijven we kijken? Ja, maar het is niet de onmisbare tv die we van Tom Waes gewend zijn.
Kotmadam Sarafian
Nu Katrien De Vos bijna haar fictieve jurk ophangt, was het tijd voor een nieuwe kotmadam, maar nu in het echt. Actrice Barbara Sarafian heeft een opvallend groot kot in Gent en nu haar eigen zoon bijna het nest verlaat, bevolkt ze dat met een uiteenlopende groep studenten. Dat had heel ongemakkelijk kunnen zijn, maar dat is buiten Sarafian gerekend. Ze is geen helipkopterkotmoeder maar eerder een vriendin-slash-coach die de studenten een houvast geeft en hen wijsheden meegeeft die ze van hun ouders niet willen aannemen. Over nieuwe relaties, studies, hun plaats in de groep: er kwam al verrassend veel aan bod in een paar afleveringen. Sarafians laissez-faire-aanpak en jovialiteit doen hen haar al vlug vertrouwen. De makers hebben ook bijzonder goed gecast. Het is een diverse groep die het toch goed met elkaar kan vinden. Uit de weg, Blind getrouwd en De verraders, dit is voorlopig het meest boeiende sociale experiment.
Blijven we kijken? Ja! (We kijken er zelfs elke keer naar uit.)
40 jaar reilen en Heylen
We blijven fan van Martin Heylen. Het is weinigen gegeven om te kunnen graven in een carrière waarin een rode draad zit: een warme man die de gewone mens blijft opzoeken. Net als in Zelfde deur, 20 jaar later gaat hij langs bij mensen die hij eerder ontmoette en een indruk nalieten. Maar nu trekt hij het breder, naar al zijn bijdrages aan programma’s als Man bijt hond, zijn eigen materiaal zoals Heylen en de herkomst en zelfs reportages uit kranten en tijdschriften. Elke aflevering hangt af van de gekozen verhalen, waarbij het ene meer aanspreekt dan het andere. Het terugzien met missionariszusters of een rollenspelende man mochten korter, dat met een jong Amerikaans gezin of een zonderlinge schaapherder dan weer langer. Heylen blijft een aanwinst voor de Vlaamse tv. Zelfs 10 jaar nadat hij met Élodie Ouédraogo haar geboorteland Burkina Faso en haar biologische moeder opzocht, bedenk je dat niemand anders zo’n nederige steun had kunnen zijn. Zijn ontwapenende persoonlijkheid blijft zijn grootste kracht.
Blijven we kijken? Ja!
Axel in Amerika
Er zijn ondertussen al wel enkele docureeksen gemaakt over de Verenigde Staten. (Zo genoten we vorig jaar verrassend veel van de familie Gooris op familiereis.) Voor Play 4 trok Axel Daeseleire een lijn van Texas naar New York om de doorsnede van het land te leren kennen. Je kan veel zeggen van Axel, maar hij vat de koe wel bij de horens. Hij heeft niet de sérieux van Rudy Vranckx, de sympathieke uitstraling van Martin Heylen of de slimme sluwheid van Louis Theroux, maar wel de durf van een acteur en leek. De wapengekte in het land is al lang geen nieuws meer, maar toch blijft een uitje naar de schietbaan met een familie waarbij de jonge tieners vrolijk met zelfgeschoten herten poseren wel nog verbazen. Zeker als je het zet tegenover een gesprek met een moeder die haar kind verloor bij een schietpartij op school. Daeseleire durft tegen zijn onderwerpen ingaan (zoals de paparazzo in LA), maar blijft wel respectvol als het link wordt (bij de volgelingen van sekteleider en pedofiel Warren Jeffs). De meerwaardezoeker zal soms op zijn honger blijven zitten, maar een onderhoudende doorsnede van het invloedrijkste land ter wereld is het wel.
Blijven we kijken? Ja.
112 Hulp is onderweg
In deze docureeks volgen we een aantal ambulanceduo’s op de baan. Deze Vlaamse versie van het Britse Ambulance en variant op Helden van hier: de MUG vergeet echter wat dit soort programma’s goed maakt: de band die de zorgverleners hebben met hun patiënten, en de verhalen die ze met hen delen. Een lichtgewonde vader die zijn zoon hoort zeggen dat hij hem graag ziet ‘mocht er iets gebeuren’, daarvan willen we weten hoe het met hen ging. Elke case wordt afzonderlijk gezien en nogal rechtlijnig becommentarieerd, waardoor het vreemd genoeg soms wat menselijkheid mist. Ook de portretten van de duo’s bleven te veel op de vlakte om meteen geboeid te blijven. Jammer.
Blijven we kijken? Nee.
Jani & James doen-het-zelf
James Cooke verdeelt de meningen onder kijkend Vlaanderen wel eens. Maar als er een man is die vooral gewoon zichzelf lijkt te zijn ondanks alle kritiek, is hij het wel. Cooke is enthousiast en empathisch, en die eigenschappen komen mooi naar boven in dit programma. Cooke en Jani Kazaltzis willen enkele jobs uittesten voor het geval ze ooit niet meer bekend zijn. Komen zoal aan bod: een hoevecamping uitbaten, helpen in de thuiszorg en de kringwinkel. Vooral de tweede aflevering was tot nu toe wel de moeite, alleen al om te tonen dat thuiszorgmedewerkers voor veel mensen echt de enige steun en toeverlaat zijn. Met hun sociale ingesteldheid en nieuwsgierigheid zouden Cooke en Kazaltzis wellicht overal warm onthaald worden als medewerkers. Dit wordt niet het meest memorabele programma van het seizoen, maar platte reality is het ook zeker niet.
Blijven we kijken? Ja, tenzij we te weinig tijd hebben.
Enquêtebureau
Jeopardy (of Waagstuk) zonder participatie van de gewone Vlaming betekent een saaiere titel en een wat chaotisch programma. Honderd Vlamingen werden geïnterviewd op straat over allerlei onderwerpen uit het dagelijkse leven. Zes BV’s moeten stellingen beantwoorden en raden wat de Vlamingen te zeggen hadden. Steven Van Herreweghe moet dit alles in goede banen leiden. Na de eerste afleveringen lijkt hij daarvan soms wel spijt te hebben. We snappen het: een van de spitsvondigste komieken van het land moet je inzetten, en niet alleen als quizmaster. Al zeker niet als de BV’s je soms dan ook nog eens straal negeren. Hoe graag we Jelle De Beule, Jade Mintjens, Tom Waes en co ook bezig zien, als je het format van het programma zo vaak links laat leggen, dan vind je jezelf soms misschien iets te interessant. Toch geven we het programma nog een kans in de hoop dat het panel beseft dat ze ook met Van Herreweghe kunnen interageren. Maar misschien hadden ze voor een programma over de gewoontes van de gewone Vlaming misschien dan maar… gewone Vlamingen in het panel moeten zetten?
Blijven we kijken? Ja, tenzij we weinig tijd hebben.
Celebrity Klopjacht
De parodieën van rechercheurs zijn terug op Play4, maar nu jagen ze op BV’s in plaats van Jan met de Pet. Voor beide partijen lijkt het daardoor makkelijker dan anders. De celebrities hebben gigantische netwerken, soms zelfs op het absurde af – zoals Conrad Janssens en de helikopter van zijn vader. Geen enkele passant weigert een bekende kop een gunst. De speurders hebben dan weer veel meer stof op internet om te gebruiken, dankzij de boekskes en showbizzpagina’s. Wie is bevriend met wie? Als zelfs de speurders anekdotes uit de Dag Allemaal beginnen op te noemen, begin je je af te vragen wat dat er allemaal mee te maken heeft. Net als die flauwe plezante die op kwam draven met een foto van Annelien Coorevits liggend in aardbeien. Geloven we nog altijd dat de speurders geen acteurs zijn? Want bijster goed zijn ze niet, en de mensen in het veld zijn dan weer totaal overbodig agressief als ze BV’s toevallig kunnen strikken. Lichtpuntjes zijn er wel in hoe ingenieus en gedreven de zussen Coorevits zijn, en wat een heerlijke kandidaten Jeff en Pieterjan van Supercontent zijn. In tegenstelling tot de speurders nemen zij de klopjacht maar semi-serieus, en maar goed ook.
Blijven we kijken? Ja, tenzij we weinig tijd hebben.
Komen Eten bij…
Nog een programma dat ooit populair werd dankzij de prestatiedrang bij gewone Vlaming tegenover zijn peers. Komen Eten is er nu ook bij de niet zo gewone Vlaming en hun collega’s. De voorbije weken kwamen we al eten bij een viertal van De Slimste Mens, Masterchef en de Verhulstjes. Zonder het programma te veel krediet te willen geven, maar hoe iemand kookt, zegt wel wat over een mens. Erik Van Looy die nog minder kan koken dan de gemiddelde twaalfjarige en dan maar zijn broer inschakelt, is eigenlijk wel wat triestig. William Boeva die heel hard zijn best deed, maakte indruk. Ella Leyers die het schijnbaar zonder moeite deed, leek terecht. En dan zijn er genoeg BV’s die amper koken in het dagelijkse leven en we daardoor zien zwoegen, zoals James Cooke en de halve familie Verhulst. Ook wel een goede zet: de voiceover van Peter Van Asbroeck waarin hij de BV’s voortdurend uitlacht. Daar kan een mens toch wel een beetje leedvermaak uit halen. Het is voorlopig dan ook mijn guilty pleasure van het tv-seizoen.
Blijven we kijken? Ja, als de deelnemers amusant genoeg zijn.
En dan… een kort woordje over de opvallendste terugkeerders
Billie vs Benjamin: Het tweede seizoen doet een aankomende tragische gebeurtenis vermoeden. Dat zorgt meteen voor een spanning terwijl de relatie tussen Billie en Benjamin tegelijk evolueert en gelijk blijft. Hun tegenovergestelde ideologieën blijft een heikel punt, zeker nu ze ouders zijn en het eens moeten raken over de opvoeding. Het scenario blijft heel slim en entertainend, en de menselijkheid van Charlotte Timmers en Ward Kerremans tilt alles naar een hoger niveau. Nu al opnieuw verkocht.
Blind getrouwd: Een mens vraagt zich af waarom er nog zo veel mensen meedoen als er blijkbaar een overschot is aan sportieve, witte heteromensen die graag reizen. Voorlopig lijken de meeste kandidaten net als vorig jaar vooral verliefd op het idee van een huwelijk, maar ze zijn allemaal enthousiast om aan het avontuur te beginnen. Een leuke touch wel om de trouwers de dag voor het grote moment te laten kennismaken met een familielid. Zeker als het oma’s zijn, levert dat amusante tv op.
Erfgenaam gezocht: Nog maar eens Axel Daeseleire, maar eigenlijk wel met het fijnste programma. Hij gunt de Belgische staat geen cent meer dan nodig is, en probeert openstaande erfenissen bij rechtmatige erfgenamen te krijgen. Daeseleire probeert een beeld te krijgen van wie de erflaters waren en waarom hun erfenis nooit doorgegeven werd. Het is het dichtste dat Vlaanderen voorlopig komt bij een eigen versie van Who Do You Think You Are?, het Britse programma waarin celebrities hun stamboom onderzoeken. Tot een productiehuis dat eindelijk eens maakt, is dit een programma over gewone, soms vergeten mensen met het hart op de juiste plaats.
The Masked Singer: Het concept blijft boeiend, maar elk seizoen wordt frustrerender. De soundmix verbergt de stemmen telkens meer. De twee tips die zo’n minutenlang filmpje bevat, zijn zelfs voor familie en vrienden bijna niet te herkennen. Getuige de eerste afvaller, wiens stem toch behoorlijk anders klonk bij het eerste en tweede optreden en van wie de tip een oude hobby was. Oké? Een Vlaming heeft liever gelijk dan achteraf zich over het hoofd te wrijven van verwarring.
