Ace Attorney Investigations Collection review: modern jasje en eindelijk in het Engels

De Ace Attorney Investigations Collection geeft procureur Miles Edgeworth als hoofdpersonage in een tiental extra verhalen en maakt de verzameling Ace Attorney-games op moderne platformen compleet (op de cross-over met Professor Layton na). Nu zijn we niet meer op onze oude handhelds aangewezen om de verhalen in dit knotsgek legaal universum te kunnen meemaken. Bovendien was het tweede spel, Prosecutor’s Gambit, tot nu toe enkel in een (zeer competente) fan translation beschikbaar als je het in het Engels wou spelen. Redenen genoeg dus om aan deze collectie aandacht te schenken. Kan de stijve Edgeworth overtuigen in zijn spin-offs, of mist hij de magie van een echte defense attorney? Geekster deed een cravat aan, dronk veel thee, en testte het voor jullie uit. 

Het pad van de procureur

Ace Attorney Investigations speelt zich af tussen de twee hoofdtrilogieën. Beide games hebben een groot overkoepelend verhaal waarin de vijf zaken telkens aan elkaar verbonden worden en waarbij je wel goed je aandacht erbij zal moeten houden om alle gebeurtenissen (en alle namen) te begrijpen. Wat begint als een ogenschijnlijk eenvoudige moord in het kantoor van Edgeworth, mondt dus al snel uit in een groter mysterie. Investigations 1 is fijn, maar zeker niet het beste spel uit de serie. Dat betekent niet dat er slechte of irritante zaken in zitten, zoals Turnabout Big Top of Turnabout Serenade, maar de zaken kunnen toch niet tippen aan de meest indrukwekkende uit de reeks. De vierde zaak is wel heel goed, maar vooral de laatste zaak sleept ook nog eens heel lang aan. Gelukkig is dit echter een collectie met twee games. Niet enkel is het tweede spel veel bevredigender, maar ook vormen beide games samen (hoewel iets minder dan The Great Ace Attorney 1 en 2) een mooi geheel. De derde zaak van Prosecutor’s Gambit is werkelijk fenomenaal en zou zo een finalezaak kunnen zijn qua plot twists en character development. De eigenlijke finalezaak mag er verder best zijn dankzij een paar speciale momenten. Dat het tweede deel beter is dan het eerste, heeft ook te maken met het feit dat het voor Edgeworth persoonlijker is. Wat is zijn doel als procureur, kan hij dit verzoenen met de regels van het rechtssysteem en wil hij dit pad in zijn leven blijven bewandelen?

Niet enkel de protagonist en diens kompanen zijn in elke Ace Attorney belangrijk, de tegenstanders – niet per se de daders! – van dienst die je argumenten proberen te weerleggen vervullen ook altijd een kritieke rol. In het eerste spel kom je vaak tegenover agent Lang te staan. Hij probeert zich altijd cool te gedragen en zijn quotes van zijn favoriete filosoof zijn wel wat irritant, maar hij heeft het hart (na een paar zaken) op de juiste plaats, in tegenstelling tot vele andere tegenstanders uit de serie. In het tweede deel krijgen we het duo Verité Gavelle en procureur Eustace Winner. Gavelle is een competente maar rigide rechter die de fouten van de onervaren Winner maar al te vaak moet rechtzetten. Hoewel Winner misschien in het begin daardoor héél flauw lijkt, ondergaat hij gedurende het spel wat schitterende character development. Ook keert een van de beste oude tegenstanders terug voor één bepaalde, belangrijke zaak uit Edgeworths verleden.

Nieuwe vrienden met andere namen

Ace Attorney, dat betekent uiteraard een hoop knotsgekke personages, veel unieke dialogen en een hele hoop humor en puns. Die elementen zijn zeker in deze twee games aanwezig. Naast een hoop oude vrienden (nu ja,”vrienden”, soms ook eerder kopzorgen) maken we vooral kennis met Kay Faraday. Deze zelfverklaarde Great Thief is op een missie om de verborgen waarheden te stelen (om ze dan aan het licht te kunnen brengen). Ze is jong, héél impulsief (nog erger dan Maya Fey!) en bruist van het enthousiasme. Zo vormt haar karakter een mooi en vaak humoristisch contrast met dat van de stijve Edgeworth. Ook Gumshoe keert terug als trouwe volgeling, en zijn relatie met Edgeworth, die vroeger wel eens wat ongemakkelijk kon zijn telkens het salaris van de detectieve werd ingekort, is beter dan ooit en soms (of toch tegen het einde van deze collectie) zelfs hartverwarmend.

Nog een paar praktische opmerkingen in verband met deze collectie: Voor wie de oude fan translation kent, zullen sommige gewijzigde namen in het tweede spel misschien als een verrassing komen. De gebruikelijke puns zijn zelfs nog iets minder subtiel geworden. Raymond “Uncle Ray” Shields is nu Eddie Fender, Justine Courtney is Verité Gavelle en Sebastian Debeste is veranderd in Eustace Winner. Wie enkel het verhaal wil meemaken en zelf minder wil nadenken, kan in deze collectie de Story Mode-functie gebruiken. Wij doen dit niet, maar het is mooi dat de optie er is. Ook waren we zeer blij met de andere quality of life-toevoegingen zoals een genereuze chapter select in elke zaak en de dialogue log.

Ace Attorney Investigations heeft dezelfde kern

Als je in Ace Attorney Investigations speelt als Edgeworth, betekent dat dan autopsieverslagen laten updaten, Gumshoe minder en minder loon toekennen en bepaalde advocaten voor idioot uitmaken? Niet helemaal. Wie dacht nu de rechtszaken van de andere kant van de kamer te kunnen beleven, moeten we er even op wijzen dat het overgrote deel van beide games zich zelfs niet in de courtrooms afspeelt. De typische Cross-Examinations zijn er natuurlijk wel nog en hebben nog steeds dezelfde gameplay waarbij je uitspraken moet weerleggen met bewijs of waarbij je meer uitleg dient te vragen. Ze zijn echter nu verweven in de onderzoeken (ja, de Investigations!) van de crime scenes en de interviews met de andere personages. Je zal trouwens ook vaak eerder mensen verdedigen dan aanklagen, net zoals ook Phoenix Wright soms het omgekeerde van zijn jobtitel moet doen. En ja, zelfs met al het bewijs van de wereld moet je nog steeds soms de schuld van iemand onherroepelijk bewijzen voor iemand anders vrijuit kan gaan. Het past natuurlijk wel bij de tweestrijd waar Edgeworth mee zit tijdens Prosecutor’s Gambit.

Vrijer rondlopen

Een groot verschil met de andere games uit de serie is dat je nu binnen bepaalde locaties vrij kan rondlopen. In plaats van in first person op verdachte dingen te klikken, moet je nu dus onze favoriete procureur in 2D naar voorwerpen, locaties of personages leiden om dan… met een knopdruk te praten met personages of zaken te bekijken. Het geeft je een heel klein beetje meer het gevoel een crime scene echt te onderzoeken, maar uiteindelijk blijft het dezelfde soort gameplay als vroeger. 

Phoenix had zijn magatama, en ook de andere hoofdpersonages in de reeks hebben hun eigen unieke onderzoeksmethode. Bij Ace Attorney Investigations krijg je er drie: Mind Chess, Little Thief en deducties. Het eerste is eigenlijk een mini cross-examination met vragen (dus geen echte schaakminigame) waarbij je argumenten puur voor de vorm lijken op schaakstukken. Dit is er eigenlijk gewoon om de werking van Edgeworths geest en zijn liefde voor de denksport te tonen. Inhoudelijk verandert er (net zoals bij de magatama van Phoenix) dus echter niet veel, en jammer genoeg moet je als je fouten maakt ook nog steeds soms te veel opnieuw doen. Met de Little Thief van Kay kan je dan aan de andere kant crime scenes virtueel recreëren en erin rondlopen op zoek naar aanwijzingen of contradicties, wat wél weer specialer aanvoelt (als je geen hoofdpijn krijgt van de kleuren wanneer je te lang in een bepaalde recreatie vastzit omdat je de oplossing niet vindt). Bij deducties moet je ten slotte soms twee stukken speciaal bewijs (uit een kleine verzameling) met elkaar combineren om de juiste conclusies te kunnen trekken. Moeilijk is dat meestal niet, maar het toont weer hoe geordend Edgeworths geest is (en dat andere personages sommige heel logische conclusies nooit zelf zouden kunnen trekken).

De Ace Attorney Investigations Collection heeft een modernere look

Wanneer de personages spreken, krijg je nog steeds mooie getekende afbeeldingen, hoewel ze op een groot scherm er soms toch nog wat ruw of eenvoudig uitzien. Tijdens het rondlopen kan je verder nog kiezen voor een modernere look dan vroeger op de DS. Er zijn immers voor de personages scherpere chibi-graphics beschikbaar, hoewel je je er daardoor wel moet overzetten dat iedereen een nét iets te groot hoofd heeft. Wie helemaal retro wil gaan, kan ook kiezen voor de oudere pixel graphics voor de personages tijdens de onderzoeken. Aan de andere kant zijn het wel niet de 3D-personages en animaties uit de Apollo Justice Trilogy. Als klap op de vuurpijl krijg je in deze collectie nog een hele hoop leuke concept art waarin je de evolutie van de personages kan zien.

Luisterfestijn

Uiteraard worden beide games begeleid door zeer goede en passende muziek. De nieuwe thema’s van Kay en Eustace gaan bijvoorbeeld perfect met hen samen. Ook de update van het thema van Edgeworth zelf is in beide games heel leuk om naar te luisteren. Zelfs de Blue Badger, wiens deuntje in Ace Attorney opzettelijk vooral repetitief en irritant was, heeft een volledige concertmars gekregen (hoewel de oude versie nog steeds terugkeert)! Zoals bij de graphics heb je ook hier twee mogelijkheden: de originele DS-muziek of nieuwe, moderner klinkende arrangementen. Ook bij de muziek krijgen we overigens een leuke bonus: je kan in de muziekspeler niet enkel luisteren naar de muziek uit beide games, maar ook naar de prachtige speciale orchestrale versies uit meerdere concerten of cd’s! Voor wie deze nog niet gehoord heeft, is het een grote aanrader.

De Ace Attorney Investigations Collection maakt niet enkel onze collectie af, maar is ook nog eens de moeite waard

Voor fans van de serie is de Ace Attorney Investigations Collection een dikke aanrader, en niet enkel om de collectie op moderne platformen af te maken of om eindelijk officieel het tweede spel in het Engels te kunnen spelen. Ook qua lengte krijg je waar voor je geld. Reken tussen een goede 40 en 50 uur als je alle dialogen wil zien. Beide games zitten vol leuke personages, mooie muziek, interessante momenten en een hoop (maar zoals bij de meeste games uit de serie niet supermoeilijk) denkwerk. Niet elke zaak is even goed, maar bijvoorbeeld de derde zaak van het tweede spel is schitterend. De graphics hebben een facelift gekregen sinds de dagen van de DS, hoewel het wat wennen is aan de chibi-personages. De leuke extra’s en quality of life-opties maken de collectie helemaal af. En nu alle games (op uitzondering van die met Layton na) op moderne platformen beschikbaar zijn, wat brengt de toekomst? Een nieuwe mainline Ace Attorney? Nog een spel met Edgeworth? Een prequel? Wij kijken er alvast naar uit.

.

Geïnteresseerd in Ace Attorney of in heruitgaves van games die voorheen niet in het Engels beschikbaar waren?

• Lang geleden speelden wij de fan translation van The Great Ace Attorney.
• Ghost Trick: Phantom Detective is een uniek en geestig spel dat een competente port heeft gekregen.
• The Legend of Heroes: Trails from Zero en Trails to Azure zijn zeer goede JRPGs die nu ook in het Engels te spelen zijn.
• Like a Dragon: Ishin! brengt een liefdesbrief vanuit een alternatieve negentiende eeuw.