Twisters review: niet zomaar luchtig plezier

Liep het internet over van vragen voor een vervolg op een rampenfilm over tornado’s uit de jaren 90? Niet echt, maar de ongelovigen hadden ongelijk. Twisters is perfect zomervertier, en misschien zelfs meer dan dat.

Concurrentiestrijd

Dat regisseur Lee Isaac Chung zijn intieme immigratiedrama Minari zou opvolgen met een blockbuster, verbaasde velen. Dat het dan ook nog eens een sequel is geworden op Twister van Jan De Bont is nog verrassender. En toch past het in Chungs kraam, want Twisters speelt zich af in Oklahoma, net als Minari, en vertelt een verhaal over opnieuw thuiskomen in een specifieke Amerikaanse gemeenschap. Kate (Daisy Edgar-Jones, Normal People) groeide op in de tornadostreek. Met haar studies meteorologie wil ze een manier bedenken om tornado’s te kunnen afzwakken en zo schade te beperken. Maar wanneer een van haar experimenten tragisch afloopt, vlucht ze naar New York.

Vijf jaar later zoekt Javi (Anthony Ramos, Hamilton, In the Heights), een van haar vroegere vrienden, haar daar op. Dankzij een investeerder heeft zijn onderzoekseenheid krachtige satellieten die nieuw inzicht kunnen bieden in hoe tornado’s ontstaan. Hij heeft alleen iemand nodig die de stormen goed kan inschatten. Ondertussen is dat stormjagen wel wat veranderd. Naast bedrijven en wetenschappers zijn er ook de semi-amateurs onder leiding van Tyler Owens (Glen Powell, Set It Up). De bende noemt zichzelf ‘tornadotemmers’ en verzamelt via een drone gegevens binnenin tornado’s. Naast een journalist hebben ze ook een aantal fans in hun kielzog en gaan elke dag live op YouTube. Al snel wordt het een concurrentiestrijd. Tot enkele onvoorziene stormen roet in het eten gooien.

Gevolgen

Twisters zag er in de trailers al veelbelovend wit. Perfect gepland in de zomer — ik rook de popcorn al. Net als in het origineel is er veel weerterminologie, veel wind en regen en vliegende voorwerpen. Aangenaam verrast was ik vooral door wat de film daarnaast nog is. Chung liet cinematograaf Dan Mindel (Star Trek, Mission: Impossible III) filmen op 35 mm-pelicule om de look van het origineel te evenaren. Die keuze brengt het broeierige en rustieke van de ‘cowboystaat’ mooi naar boven. Vooral de scènes in de dorpjes stralen een authentieke sfeer uit.

Maar belangrijker nog: Twisters verliest de menselijke kant niet uit het oog. Het is niet echt legacyfilm, want er komen geen personages terug. (Er is wel een kleine cameo van de zoon van de betreurde Twister-acteur Bill Paxton.) Chungs film borduurt thematisch wel verder. Javi gebruikt een geavanceerdere versie van de Dorothy-machine van Paxtons personage. Hij en Kate willen net als in de eerste film de mensen uit de regio helpen. De gevolgen van de tornado’s komen dan ook genoeg aan bod, net als de link met de klimaatopwarming, om het geweld niet zomaar toe te juichen (wat in veel blockbusters al to vaak vergeten wordt). Misschien wordt daardoor wat eenvoudiger plezier opgeofferd, maar dat heb ik ervoor over. Die menselijke tol is ook een twistpunt in de film, waarbij de personages veel meer nuance krijgen dan ik had verwacht. Met dank aan het verhaal bedacht door Top Gun: Maverick-regisseur Joe Kosinski met een script van Mark L. Smith (The Revenant).

Compromissen

Om te kunnen doen wat ze doen, moeten alle personages compromissen sluiten en doen ze dingen waar ze niet trots op zijn. Daar voelen ze ook de gevolgen van. Na vijf jaar zonder contact is er veel onverwerkt trauma bij Kate en Javi. Tyler heeft veel bravoure voor de camera, maar achter de schermen schuilt er meer in hem. Net als in de eerste film zijn er ook een resem rijpersonages die vertolkt worden door rijzende sterren als David Corenswet, Sasha Lane, Katy O’Brien en Brandon Perea. Ze geven de hoofdpersonages meer textuur, al zijn ze met iets te veel om zelf veel impact te maken. Maar die schermtijd is moeilijk te bekritiseren als je naar de hoofdcast kijkt.

Na Top Gun: Maverick, Anyone But You en Hit Man heeft Glen Powell nog maar eens een film in de zalen waarin hij veelzijdig, charmant en – tja – aantrekkelijk is. Dat moment in de trailer waarin Powell in een wit T-shirt met cowboyhoed door de gietende regen stapt, heeft nul meerwaarde voor het verhaal, maar we danken Lee Isaac Chung voor zijn visie. De moeiteloze naturel en lichte kwetsbaarheid die hij Tyler geeft, maken de cowboy van dienst een boeiend personage. Anthony Ramos heeft in vergelijking minder te doen, maar kan ook meerdere kanten van de trouwe en ambitieuze Javi laten zien.

Maar Daisy Edgar-Jones is het hart van de film. Kate is uitzonderlijk slim en is een meteorologisch natuurtalent, maar ze heeft het moeilijk met wat die honger naar kennis haar kostte. Waar de dialogen op het melige afstevenen – vooral in scènes met Kates moeder, geeft Edgar-Jones het diepgang met haar oprechtheid. Meer hoofdrollen voor haar, graag! In een indiefilm of blockbuster, ze kan het blijkbaar ook allemaal.

Twisters is vanaf 17 juli te zien in de bioscoop.