Moon Studios, de ontwikkelaar van de briljante games Ori and the Blind Forest en Ori and the Will of the Wisps, gooit het over een andere boeg. In plaats van een 2D Metroidvania, is hun nieuwste spel No Rest for the Wicked een isometrische ARPG. Je moet bovendien niet zoals in de meeste games in het genre zo veel mogelijk per minuut klikken, maar eerder Soulslike-achtige gevechten overleven. Betekent dit een frisse wind voor het genre en hoe brengt de early access-versie van No Rest for the Wicked het ervan af? Geekster keek schuin vanuit de hoogte toe en testte het voor jullie uit.
- Ontwikkelaar: Moon Studios
- Uitgever: Private Division
- Release: 18 april 2024 (early access, enkel pc), 2024? (volledige versie, alle platformen)
- Platformen: pc (early access), volledige versie ook PS5, Xbox Series X|S
- Aantal spelers: 1 (early access) tot 4 (multiplayer in 1.0)
Previewcopy op pc ontvangen via uitgever.
Interessant verhaal
Wij zijn alvast benieuwd waar alles uiteindelijk heen gaat.
No Rest for the Wicked speelt zich af op het eiland Sacra. Wanneer een vreselijke Plaag terugkeert die onschuldige burgers in vreselijke monsters verandert, trek jij erheen als een Cerim, een krijger van een speciaal ras. Jouw missie: de plaag uitroeien. Eenvoudig zal dat niet zijn, want afgezien van de monsters heb je te kampen met bandieten en rebellen die de macht van het vasteland niet meer willen aanvaarden. Dat de koning daar gestorven is en dat zijn zoon opeens een belangrijk lid van de Inquisitie samen met een heuse troepenmacht naar het eiland stuurt, maakt het er allemaal niet gemakkelijker op…
Na het spelen van de early access konden wij het verhaal best smaken. De sfeer zit er dik in en de personages lijken interessant, gaande van de gouverneur van de stad Sacrament, zijn zeer pragmatische helper en de gouverneursdochter die zich bij de rebellen heeft aangesloten tot een rancuneuze bandiet en de mysterieuze maar sinistere leidster van de Inquisitie. Daarnaast zijn er veel npc’s met leuke dialogen in de stad te vinden en lijkt de oorsprong van de Cerim en het mogelijke effect dat ze hebben op de wereld als ze na de dood terugkeren ons heel interessant. Wij zijn alvast benieuwd waar het verhaal uiteindelijk heen gaat.
Doordachte gevechten, maar geen volledige Soulslike-kopie
Rusten (of sterven!) zorgt er niet voor dat de vijanden terugkomen.
No Rest for the Wicked mag dan wel een dark fantasy isometrische ARPG zijn, het speelt helemaal anders dan pakweg Diablo. In plaats van je muis kapot te klikken, moet je immers rekening houden met de standaardelementen uit een Soulslike: lock-on, stamina, blocken, parryen, ontwijken, patronen leren, etc. Naast je gewone aanvallen heb je ook speciale aanvallen die je via runen in je wapen kan zetten (of die er al instaan). Om deze te gebruiken heb je focus nodig, een balk die zich vult als je aanvalt of afweert. Dit geldt ook voor alle aanvallen op afstand en magische spreuken. Je kan dus wel fireballs gaan gooien of pijlen schieten, maar enkel als je eerst genoeg focus hebt opgebouwd.
De makers raden aan om met een controller te spelen, hoewel het ook lukt op muis en toetsenbord. Je kan wel jammer genoeg de knoppen (nog) niet aanpassen, wat vooral bij een Azerty-toetsenbord ervoor zorgt dat je je keyboard op een Qwerty-gebruikende taal moet zetten. Het helpt trouwens niet dat zowel rollen als sprinten op dezelfde knop zit en dat springen automatisch gebeurt als je aan het sprinten bent en een rand bereikt, hopend dat je de juiste richting inhoudt en dat je personage goed landt of zich aan de rand van het volgende stukje kan optrekken. Er zit wat platforming in het spel, waarbij je toch een dedicated jump button mist. We houden ook bijzonder veel van Dark Souls, maar dat betekent niet dat je de ongebruiksvriendelijke besturing ervan moet overnemen in het jaar 2024. Het is maar om te zeggen, maar dat een van de schouder buttons enkel voor gestures wordt gebruikt, laat ons toch denken dat er betere control schemes mogelijk waren.
Je hebt geen steeds terugkerende flesjes met helende drank.
Hoe je het spel ook wil besturen, wie gaat button mashen, overleeft het in ieder geval niet lang. Een groot verschil is dat je wel rustpunten hebt, maar dat rusten (of sterven!) er niet voor zorgt dat de vijanden terugkomen. Als je dus in een gevecht tegen drie vijanden er twee hebt kunnen doden en de derde jou heeft afgemaakt, zal nadat je teruggelopen bent enkel die derde er nog zijn. Dat zorgt ervoor dat je na een tijdje snel doorheen een zone kan lopen nadat je bijvoorbeeld de afgrond ingerold bent. Vijanden lijken enkel (in krachtigere versies) terug te komen nadat je bepaalde vorderingen in het verhaal hebt gemaakt.
Is er dan geen nadeel aan sterven? Jawel, je verliest immers wat van de durability van je equipment. Dit is echter niet zo erg, want na veel geklaag en een snelle patch, is het effect hiervan minimaal en kost het repareren van je wapens en uitrusting niet zoveel (waardoor je je bijna zou gaan afvragen waarom het nog in het spel zit). De functie van rusten in No Rest for the Wicked is eigenlijk om je spel te bewaren of je huidige fast travel point te veranderen. Je kan immers enkel fast travellen tussen de stad en één rustpunt in de rest van de wereld. Ook zijn er kampvuren, maar deze dienen enkel om eten bij te koken. Dat koken is nodig. Een ander groot verschil is dat je immers geen steeds terugkerende flesjes met helende drank hebt. Je verzamelt ingrediënten om genezende gerechten te maken, maar eenmaal je die opgebruikt hebt, heb je niks meer. Dit klinkt erger dan het is, want wij zaten nooit zonder voedsel aangezien er genoeg ingrediënten in de wereld te vinden of te kopen zijn.
No Rest for the Wicked heeft een learning curve en survival-elementen
Realms zijn er vermoedelijk voor multiplayer, en laten je toe bazen te herspelen.
De eerste twee uren laat No Rest for the Wicked niet meteen een negatieve, maar ook geen superpositieve indruk na. De animaties (vooral het rollen) lijken heel zweverig, de hitboxes van de aanvallen lijken wat groot, je stamina is meteen op en ook je inventory limit is al heel snel bereikt. Na een tijdje kan je echter van de verschillende systemen in het spel gebruik maken om extra veel te koken, je uitrusting te verbeteren, krachtige runen en enchantments op je wapens toe te passen en (in ruil voor zeldzame items die je krijgt door bazen te verslaan) je inventory limit te verhogen. Ook raak je gewend aan het ritme van de gevechten, waardoor je veel gerichter gaat wegrollen in plaats van drie of vier keer achter elkaar wanneer de vijand maar één aanval doet. Dan wordt het spel opeens veel leuker en kan je ook langer buiten de stad vertoeven voor je niks meer kan oppakken.
Een ander uniek element is dat je voor je begint te spelen een wereld (of ‘realm’) moet aanmaken. Dit is vermoedelijk zodat wanneer de multiplayer er later komt, je meteen met je vrienden samen kan gaan spelen. Op dit moment betekent het echter dat je met je personage zo goed als meteen het spel kan herbeginnen op dezelfde moeilijkheid, maar dan met je huidige stats en uitrusting! Je kan zelfs veel verschillende realms tegelijkertijd maken. Elke realm onthoudt ook bij welk rustpunt je zit en wat er in die wereld al gebeurd is in het verhaal. Het is een leuk systeem waardoor je alle bazen bijvoorbeeld kan herspelen (en extra exemplaren van die zeldzame items krijgen!), bepaalde dingen kan farmen of bepaalde dagelijkse of wekelijkse uitdagingen opnieuw kan doen, wat je ook helpt om meer kans te krijgen bij de RNG drops voor je wapens en uitrusting.
Aangevuld met wat survival en crafting mechanics.
De meer doordachte gevechten worden ook aangevuld met wat survival en crafting mechanics. Je moet immers niet enkel voedsel maken, je moet ook verschillende soorten materialen verzamelen zoals ertsen om te ontginnen, bomen om om te hakken en klei om op te graven. Daarvoor heb je verschillende werktuigen nodig, die elk ook hun eigen durability hebben. Met deze materialen kan je dan na een tijdje in de stad je wapens verbeteren, verschillende gebouwen upgraden (om zo betere dingen te kunnen maken of kopen) of handige shortcuts maken. Je kan zelfs een huis kopen waarin je meubels of werktuigen kan zetten. In het begin lijkt het wat raar, maar na een tijdje voelt het toch aan als een geslaagde mix, hoewel we zonder de timers bij het upgraden van de gebouwen hadden gekund.
No Rest for the Devs
De makers zijn echt begaan met hun spel en willen luisteren naar feedback.
Als we hierboven wat negatieve punten hebben opgesomd, weet dan dat de early access nog geen week uit is en dat er al reeds vier patches gepasseerd zijn. Dit bedoelen we in positieve zin, want het toont dat Moon Studios probleemoplossend is. De grootste irritaties (waaronder één bug die ervoor kon zorgen dat je enkel via een glitch verder kon gaan, de drop rates van bepaalde materialen en de origineel zwaardere durability loss en duurdere reparatiekosten) zijn al wat aangepast, en de makers hebben beloofd onder meer te kijken naar aanpasbare controls, de mogelijkheid het spel te pauzeren in single player, het invoeren van multiplayer (tot vier spelers tegelijkertijd in deze wereld vijanden bevechten of de stad herstellen lijkt ons zalig!) en nog veel meer. Wij hopen in de toekomst ook nog op de mogelijkheid om te zien wat al je verschillende speciale abilities doen voor (of zelfs na) je runen op je wapens en harnassen plaatst. Ere wie ere toekomt, de makers hebben de kritiek op het internet gelezen en op korte tijd zowel technische als mechanische verbeteringen toegepast. Het toont dat ze echt begaan zijn met hun spel en dat ze willen luisteren naar de feedback van de spelers, iets waar early access voor dient! Het is enkel te hopen dat ze niet te lang vertoeven op de Steam forums, want de bagger en de contradictorische berichten die je daar leest, zouden je meteen van job doen veranderen…
Nog zoiets waar de makers duidelijk aan het werken zijn, is de performance. Toen het spel voor het eerst lanceerde, was deze niet optimaal. Alles was perfect speelbaar, maar toch waren er vaak duidelijke framerate problemen, vooral als er veel regen of rook was. Intussen is het al wat beter, hoewel we toch nog bij momenten wat framedrops zijn tegengekomen. Als je echter kijkt naar hoe mooi en indrukwekkend dit spel eruit ziet, vergeef je de makers de technische mankementen in deze eerste versie en dankzij de recente patches is er goede hoop dat de 1.0-versie vlotter zal draaien.
Prachtige, soms haperige wereld
Dankzij de unieke art style ziet heel het spel eruit als een mooi en interactief isometrisch schilderij.
No Rest for the Wicked mag dan geen derde Ori zijn, het ziet er nog steeds schitterend uit. Het is minder fabelachtig en (veel) meer dark fantasy dan bij de voorgangers, maar op visueel vlak is het echt genieten. Dankzij de unieke art style (en de soms vreemde lichaamsproporties) ziet heel het spel eruit als een mooi en interactief isometrisch schilderij, en in de cutscenes kan je heel wat emoties lezen op de gelaatsuitdrukkingen van de personages. Ook de belichting is vaak echt schitterend. De wereld is trouwens niet random generated. Over elk stukje van de verschillende zones is duidelijk goed nagedacht, met zijpaden, aandacht voor verticaliteit en (veel!) beloningen voor wie op verkenningstocht gaat. No Rest for the Wicked heeft zelfs een van de betere sewer levels die we al in games zijn tegengekomen (niet de moeilijkste barrière om over te raken, maar toch).
Verder moeten we nog iets zeggen over de isometrische camera en over het geluid. In tegenstelling tot andere isometrische games, waar je vaak enkel kan zien wat er vlak bij je personage op je scherm gebeurt, krijg je in No Rest for the Wicked een camera met een lichtjes gebogen horizon. Dit zorgt ervoor dat je wat verder kan kijken in de zones, wat heel handig kan zijn. Naar je camera toelopen is echter niet altijd even leuk, omdat je nooit weet of er bijvoorbeeld een berg in de weg zit die je niet kan zien omdat wat op het scherm voor je personage komt visueel verdwijnt. Vaak is dat laatste handig, maar niet altijd. We hadden ook graag de camera lichtjes naar links of rechts (of naar voor) willen kunnen bewegen, of 360 graden willen kunnen draaien, maar op dit moment kan dat (nog?) niet. De muziek van dit spel blijft niet echt hangen, maar de voice acting is wel indrukwekkend, zowel omdat de belangrijke npc’s heel goed klinken als omdat bijzonder veel npc’s in de stad voice actors gekregen hebben.
No Rest for the Wicked lijkt een veelbelovend spel dat vol liefde gemaakt is
Na een goede 15 uur spelen en het einde van het verhaal in de early access bereikt te hebben (je kan overigens nog een bepaalde dungeon met extra moeilijke vijanden blijven herspelen), kijken wij reikhalzend uit naar verdere updates en de uiteindelijke 1.0 release. Is No Rest for the Wicked echt uniek als isometrische ARPG met meer doordachte gameplay? Misschien niet, want andere games zoals Achilles: Legends Untold of zelfs Stories: The Path of Destinies deden dit ook al. In No Rest for the Wicked lijken we voorlopig echter een zeer goede combinatie van deze camerastijl en deze gameplay te vinden. Het verhaal lijkt ons interessant, de gameplay blijft boeiend en biedt zeker mogelijkheden tot verschillende builds en alles ziet er schitterend uit (hoewel het nog niet 100% vlot draait). Omdat ze duidelijk rekening houden met de feedback van de spelers, hebben de makers ook een massieve hoop goodwill opgebouwd. Kortom, No Rest For the Wicked lijkt ons veelbelovend en zouden wij zeker aanraden aan fans van zowel Soulslikes als traditionele ARPGs.
.
Geïnteresseerd in ARPGs of in andere games van Moon Studios?
Ori and the Blind Forest is een prachtig spel.
Ori and the Will of the Wisps is een heel goede sequel.
Diablo IV is leuk maar overweldigend.
