Het Geekster-pand wordt gegeseld door gure herfstwinden. Het duister valt elke dag steeds vroeger in. En aangezien we nu in de Horrorweek zitten, stellen we onszelf de vraag: Waar zijn eigenlijk de echt enge Europese horrorstrips?
Natuurlijk moeten we het onderwerp afkaderen. Onder Europese strips verstaan we in dit geval strips die vertaald zijn naar het Nederlands en die worden gemaakt door een Europese stripmaker/stripmakers. Bij wijze van proef reisde uw redacteur langs drie prominente stripwinkels in Nederland: Lambiek, Blunder en Neat Stuff. Ook bezocht hij de online webwinkel van Beo en snuffelde hij door het aanbod van uitgevers. Allemaal met een missie. Hoe snel vind je een horrortitel?
De moeilijkheid van horror
De strip heeft een aantal problemen die games en films niet hebben. Deze vormen van media kunnen met beeld en geluid werken om sfeer op te bouwen. De strip heeft dan weliswaar beeld maar de lezer heeft in veel gevallen al een overzicht van de pagina waardoor je als maker beperkt wordt in het verrassen van diezelfde lezer.
Je hebt dan weliswaar geen goede muzikale ondersteuning of een mogelijkheid om de lezer eens flink te doen schrikken. Dat wil niet zeggen dat je hulpeloos bent. Wat effectief werkt is een goede samensmelting van beeld en tekst. Een goede maker gebruikt dit om een deurtje in het hoofd van de lezer te openen en gevoelens van onbehagen en zelfs angst op te roepen. Dit gevoel werkt vaak veel dieper door dan bij een film. Het gebeurt alleen veel te weinig.
Horror is natuurlijk een niche. Tegelijkertijd is de western dat bijvoorbeeld ook en daarmee word je in elke stripwinkel doodgegooid. Als je op zoek bent naar een horrorstrip dan zijn bijna alle winkeliers je het antwoord schuldig. De enige titel die direct in aanmerking komt, volgens de criteria van dit stukje, is Alice Matheson van uitgeverij Daedalus. Is de zombiestrip nog wel horror te noemen?
Een tweede interessantere optie vonden we in Mooi Duister. Een titel die gek genoeg onder de radar van alle grote uitgevers bleef en werd opgepikt door de Nederlandse uitgeverij Hum!. Hun website heeft een heerlijke retro interface maar is wel erg overzichtelijk. Er staat ook een pdf online met een preview van dit album. Het verhaal speelt zich volledig af in en nabij het lijk van een meisje. Brrr…
Als laatste is daar ook nog Het Onzienbare. Een verstripping van enkele H.P Lovecraft-verhalen door Erik Kriek.
Missen we iets?
Lust de Vlaamse of Nederlandse striplezer dan geen horror? Daar lijkt het wel op. Silvester Strips bracht enkele jaren geleden een collectie uit met Dylan Dog-verhalen. In Italië is dat een veelgelezen horror pulpreeks die zelfs het icoon Umberto Eco kon smaken. Het flopte genadeloos en wordt nu tegen een sterk gereduceerde prijs verkocht. Nu we het toch over Silvester Strips hebben… Zouden ze deze eeuw nog de The Walking Dead-reeks afronden?
Ook het liefhebbersforum De Getekende Reep geeft hier geen antwoorden. Los van een vreemde fascinatie voor het Rode Ridder-album Vyrkolakas vind je daar geen aanknopingspunten. Ook daar komt men al snel met verwijzingen naar het werk van de Japanse meester Junji Ito of Amerikaanse comics.
Het is Geeksters eigen Jeroen die met een treffend voorbeeld uit zijn eigen jeugd komt.
Wie is er als klein kind niet geschrokken bij het zien van de mummie van Rascar Capac? Deze mummie speelt een rol in het Kuifje-album De Zeven Kristallen Bollen. Nu staat Kuifje weliswaar op een geheel eigen plateau binnen de stripwereld. Ook in het topic op de Getekende Reep worden de meeste voorbeelden uit strips gehaald die men in hun jeugd las. Toch geeft het wel het probleem aan. In België en Nederland worden strips nog altijd beschouwd als een kindermedium.
Maar goed, onze redacteur Matti had dat allemaal allang door en heeft daarom een lijst vol griezelige comics samengesteld voor de liefhebbers. Ondertussen blijft de horrorstripliefhebber op zijn honger zitten.
