Uncharted: The Lost Legacy review – girl power

De avonturen van schattenjager en moderne Indiana Jones Nathan Drake zitten erop, maar dat wil niet zeggen dat er geen Uncharted-games meer kunnen uitkomen. In de standalone DLC Uncharted: The Lost Legacy krijgen we dankzij ontwikkelaar Naughty Dog immers nog meer Uncharted-avonturen voorgeschoteld. Deze keer volgen we Chloe, wiens afwezigheid in A Thief’s End ons altijd droef stemde. Zij wordt vergezeld door Nadine Ross, de tweede antagonist uit het laatste avontuur van Nate. Kunnen deze dames de serie met succes verderzetten? Geekster onderzocht alle blinkende voorwerpen in de omgeving en zocht het voor jullie uit.

Volgens het boekje

Chloe Frazer en Nadine Ross gaan in The Lost Legacy samen in India op zoek naar de oude Hoysala-beschaving en de kostbare Tusk of Ganesh. Er is echter een kaper op de kust, want ook de warlord Asav wil deze befaamde slachttand vinden om er zijn opstand in India mee te kunnen laten slagen. Wat volgt is een cinematisch avontuur dat alle vakjes om een Uncharted-verhaal te kunnen zijn aanvinkt. Twee à drie avonturiers die op zoek zijn naar een historisch artefact. Een slechterik die hen steeds op de hielen zit en op ten minste één moment op mysterieuze wijze perfect weet waar hij hen kan vinden. Een persoonlijke reden voor de protagonist om het mythische object van de week te willen bemachtigen. Een flinke dosis actie, humor en spanning en hier en daar een klein vleugje emotie. Jammer genoeg gaat het verhaal nooit echt verder dan dit, en hoewel de dialogen nog steeds even scherp zijn als vroeger, missen we soms de emotionele hoogtepunten waaraan A Thief’s End ons blootstelde.

De antagonist van dienst, Asav, is ook niet echt speciaal. Gewoon een doordeweekse warlord die de macht in zijn land wil overnemen, graag een monoloog afsteekt als hij je gevangen neemt, en op magische wijze je altijd weet te vinden. Ja, hij komt bedreigend over, en ja, het is zeker een klootzak, maar voor de rest vervult hij geen diepere functie in het verhaal. Ook komen we nooit te weten waar hij de Disc of Ganesh, die gedurende heel het spel gebruikt wordt, gevonden heeft. Tegen het einde van het spel komt er heel even een tweede, minder belangrijke antagonist bij, maar hem kan je snel vergeten. Dit wil niet zeggen dat het verhaal op zich niet leuk is, maar heel vernieuwend voelt het niet aan. Misschien is de serie slachtoffer geworden van de schitterende prestatie die het in het vorige spel heeft afgeleverd…

In Among Thieves wist je soms niet goed aan welke kant Chloe stond, en in Drake’s Deception was ze in het eerste deel een leuk nevenpersonage, maar doorheen The Lost Legacy komen we eindelijk heel wat extra informatie over de schattenjaagster te weten. Ze is nog steeds op zoek naar avontuur, rijkdom en plezier, maar kan nu soms toch haar emoties en goed hart niet verbergen. Hierdoor staat ze in het begin van het spel in sterk contrast met Nadine, die gewoon de klus wil afwerken en zo vergeet zich te amuseren. Het spel voelt voor een deel aan als een buddy movie waarbij de protagonisten elkaar eerst moeten leren uitstaan voor ze kunnen samenwerken en de geheimen van een oud volk kunnen ontdekken. Nadine heeft noodgedwongen het leven van baas van een huurlingenleger geruild voor dat van avonturierster, en zeker in het begin van het verhaal valt dat haar nog zwaar. Ook de vroegere relatie en samenwerking tussen Chloe en Drake is een punt waar Nadine zich (op één grappige conversatie na) moeilijk kan overzetten.

De interactie tussen beide dames is in ieder geval wel vaak, zoals dat altijd het geval is in een Uncharted-spel, het narratieve hoogtepunt van het avontuur. Ten slotte produceert The Lost Legacy soms wat humor door de vergelijking met de vorige games aan te halen: het veelvuldig gebruik van handig geplaatste kisten, afbrokkelende stukken bij het klimmen of het samen uitschakelen van vijanden worden bijvoorbeeld met veel liefde en een glimlach even tot het voorwerp van spot gemaakt.

veel liefde en een glimlach even tot het voorwerp van spot gemaakt.

More of the same

Wie A Thief’s End heeft gespeeld, zal zich qua gameplay meteen thuis voelen in The Lost Legacy. Nog steeds moet je doorheen grote omgevingen of oude tempels lopen, klimmen of slingeren terwijl je hier en daar een puzzel oplost of een klein legertje vijanden uitschakelt. Net zoals het vorige spel bevat deze episode een grote omgeving die je met de auto moet doorkruisen, maar deze keer valt er wel meer in te doen. Een van onze kritiekpunten op A Thief’s End waren de nogal gemakkelijke en weinig talrijke puzzels. Dit is deels verbeterd in The Lost Legacy, maar het denkwerk van de originele trilogie blijft toch in het verleden liggen. Hoewel de leukste puzzel je laat spelen met schaduwen en een schuifbord, zal je iets te vaak een schijf met meerdere lagen moeten draaien om een figuur te maken. Er zijn ten slotte minder actievolle set pieces dan in de vorige games, maar het laatste, indrukwekkende stuk roept herinneringen op aan een van de beste momenten uit de serie (en combineert dit met de vlotte gameplay van A Thief’s End).

Een van de enige unieke elementen van dit spel is het feit dat Chloe heel goed sloten kan open prutsen. Om het verhaal verder te zetten moet je dit maar zelden doen, maar je kan als je wil in de verzameling nieuwe kisten in het spel vaak een schat, extra wapens of granaten als beloning vinden. The Lost Legacy zit nog steeds vol met collectibles, maar Chloe ruilt wel het maken van (aan)tekeningen voor het nemen van foto’s met haar smartphone. Er zijn in ieder geval wel weer een heleboel shinies op soms heel goed verborgen plekken te vinden, maar deze keer krijg je er wel wat hulp bij. Jammer genoeg zijn er wel nergens extra brieven die je kan lezen om het verhaal wat meer achtergrond te geven. Voor de eerste keer is er in een van de eerste hoofdstukken een grote side quest, waarbij je een aantal kleine uitdagingen moet doorstaan om een mooie beloning te krijgen. Wij gingen soms op zoek naar een schat of bleven nu en dan even staan om van de omgeving te genieten, en bereikten na een achttal uur de eindgeneriek van het spel.

Wie meer wil, kan proberen om alle schatten en collectibles te vinden, of kan zich in de multiplayer storten. Niet alleen is alle originele en dlc-content van A Thief’s End beschikbaar, maar je grote waaier aan keuzes is nu ook uitgebreid met content uit The Lost Legacy. Je krijgt zelfs gratis een aantal wapens, boosters en unlocks waar je normaal gezien geld voor zou moeten neertellen. Verder is er ook een nieuwe modus, survival arena, waarbij je als team moet proberen om wave na wave van vijanden te doorstaan terwijl het type match steeds verandert en je kiest tussen 130 mogelijkheden. Sinds A Thief’s End in 2016 uitkwam, is de multiplayer steeds meer en meer uitgebreid, en voor de liefhebbers voegt deze dus vele (tientallen) uren speelplezier toe. Jammer genoeg waren er toen wij deze review schreven geen maps gebaseerd op The Lost Legacy beschikbaar. Hopelijk komen er in de toekomst.

Adembenemend

Wie Uncharted zegt, zegt mooie graphics en spectaculaire omgevingen. In A Thief’s End waren deze elementen al aanwezig, maar de piratenarchitectuur zelf was niet zo fabelachtig als de tempels in sommige oudere games. The Lost Legacy duikt diep in de jungles van India en bevat een aantal van de mooiste en meest spectaculaire omgevingen uit de hele serie. De art direction is top, en je zal meerdere malen gewoon verstomd staan van de schitterende gebouwen en natuur rondom Chloe en Nadine, of van de ingenieurstalenten van verloren gegane beschavingen. Wie houdt van de photo mode, zal zich zeer op zijn wenken bediend voelen en leuke achtergronden kunnen maken voor het PS4-menu. Zoals altijd zijn de animaties en vooral de gezichten top, en kan je nog steeds een aantal leuke extra opties inschakelen om visuele filters op het scherm te zetten. De muziek van Henry Jackman is net zoals in het vorige deel niet echt speciaal, maar de voice acting van Laura Bailey en vooral Claudia Black mag er zeker zijn. Bereid je voor op heerlijke accenten!

Uncharted: The Lost Legacy is een spel dat alle vakjes voor een goed Uncharted-spel aanvinkt, maar voor de rest niet veel verder gaat. Zoals altijd moet je klimmen door – en puzzels oplossen in – adembenemend mooie omgevingen, ontdek je de geheimen van een oude beschaving en moet je een hele reeks handlangers neerschieten van een slechterik die je weet te vinden als het plot daarom vraagt. De dialogen zijn nog steeds goed geschreven en de terugkeer van een aantal oude personages is zeer leuk. Hier en daar geeft Naughty Dog met een knipoog commentaar op de vorige games. Wij hadden echter op nog nét dat beetje meer gehoopt. Als Uncharted 5 ooit uitkomt, zal het hopelijk meer vernieuwingen bevatten, of toch terug een even sterk verhaal en een heleboel extra informatie in brieven en boeken die je kan vinden. Desalniettemin blijft The Lost Legacy een goed spel. Je moet jezelf wel afvragen of je voor het 7-8 uur durende verhaal en eventueel de multiplayer de richtprijs van €40 (voor wie de season pass of het triple pack niet gekocht heeft) over hebt. Fans van de serie zullen blij zijn met het spel, maar nieuwkomers raden we dan toch aan om eerst A Thief’s End te spelen.